مدیر کلان نگر با دیدی وسیع وعلمی وبا درنظرگرفتن همه جوانب به حال ونیز به آینده جامعه می نگرد.هنگامیکه برای وضعیت کنونی برنامه ریزی وتصمیم گیری می نمایدبه آینده نیز نگرشی علمی دارد. وهمه سعی وتلاش اودراین است که کارها بنحو شایسته ومطلوب انجام گرفته وآیندگان نیز از ثمرات آن بدون هیچ مشکلی بهره برداری نمایند.
این نگرش درمدیران اقتصادی جامعه نشانگر احساس وظیفه ومسئولیت آنان دربرابر جامعه حال وآینده می باشد.
این انسانهای شرافتمند سزاوار تقدیروسپاس می باشند که بایستی بنحوی از انحاء اززحمات بی شائبه آنان (درجهت همه تلاش وکوششی که درزمینه رشد وشکوفائی اقتصادی جامعه انجام می دهند)قدردانی گردد تا سبب افزایش اینگونه مدیران (مسئول ووظیفه شناس) درجامعه ونیز شاهد شکوفائی اقتصادی که ثمرات آن را همگان احساس خواهند نمود باشیم.
اگردرجهت حمایت ازاینگونه مدیران آینده نگر ووظیفه شناس اقدام شود نه تنها شاهد کاهش هزینه ها بلکه موجبات افزایش بهره وری نیز فراهم می شود .
مثلا: اگر یک مدیر کلان نگر تصمیم به احداث یک خیابانی را دارد همه جوانب طرح را درنظر گرفته نه تنها به وضعیت کنونی بلکه نیازهای سالهای آتی را دراین خیابان موردنظرداشته وطوری طراحی وبرنامه ریزی می نماید که آیندگان نیز بنحو مطلوب وشایسته ازآن استفاده نموده ودچارمشکلاتی نگردند که منجربه تغییرات نقشه دراین خیابان و همچنین افزایش هزینه ها گردد.
اما مدیر بخشی نگر با دیدی محدود وغیرعلمی وبدون اینکه همه جوانب را دریک طرح درنظر بگیرد فقط وضعیت کنونی را درنظر گرفته وبه آینده نیز اعتقاد چندانی نداردودرتمامی طرح ها وبرنامه ریزیها سعی برآن است که وضعیت حال مورد نظرباشد وبرای آینده طرح وبرنامه خاصی ندارد.
مدیری که بخشی نگر باشد نه تنها باعث افزایش هزینه ها می گرددبلکه موچبات کاهش بهره وری را نیز فراهم می سازند.
اینگونه مدیران (بخشی نگر) بایستی بشدت مورد انتقاد واقع شده تابتدریج موجبات کاهش آنان درجامعه مهیا شده و همچنین زمینه طرد آنان فراهم گردد.
برای نمونه : اگراین مدیر تصمیم به احداث خیابان مورد اشاره را داشته باشد فقط وضعیت حال را درنظرگرفته وطوری نسبت به احداث آن اقدام می نماید که برای سالهای آتی قابل استفاده نبوده وبرای مرمت آن بایستی متحمل هزینه های گزافی گردید.
پس با مقایسه این دو دیدگاه درمدیریت اقتصادی .به این نتیجه مهم دست می یابیم که مدیریت کلان نگر به وضعیت حال وآینده با دید علمی نگاه کرده وبعبارت دیگر دیدی استراتژیک درهمه طرح ها وبرنامه ریزیها دارد. ولی مدیریت بخشی نگر با دید غیرعلمی ونیز بصورت تاکتیکی تصمیم گیری می نماید.
