اعتراف به خطا و معذرت خواهی مسؤلان و مدیران از مردم رفتار پسندیده‌ای است که هرچند دیر، اما بالاخره به ساختاری سیاسی، اداری و اجرایی ایران هم نفوذ کرد و مطابق انتظارها با استقبال خوبی از سوی عموم مردم روبرو شد.
در زمان افشای فیش‌های حقوقی نامتعارف، بسیاری از تحلیل‌گران دولت را در نقطه ضعف قرارداده و هزینه تحمیل شده بر بدنه دولت را سنگین و غیرقابل جبران فرض می‌کردند، اما رفتار متفاوت اعضای ارشد دولت و عذرخواهی از مردم به جای دفاع از اشتباه و تلاش برای توجیه آن و همچنین کنار گذاشتن خطاکاران موجب، افزایش محبوبیت دولت شد.
آن‌چه که تا پیش از این بدنه جامعه با آن روبرو بود و به یاد می‌آورد، کتمان یا سرپوش گذاشتن بر واقعیت‌هایی بود که قربانی مصالحی می‌شد که نهایتا منافع انگشت‌شماری را تأمین می‌کرد، اما بر آن جامه منافع ملی می پوشاندند تا بهانه کافی برای مسکوت نگه‌داشتن آن در اختیار داشته باشند.
استقبال مردم از رفتار شجاعانه دولت یازدهم در اعتراف به اشتباه و عذرخواهی عملی با حذف مدیران صاحب فیش‌های حقوقی نجومی، موجب شد تا این رفتار به الگویی در حوزه سیاسی کشور تبدیل شود و شاهد عذرخواهی‌های دیگری هم باشیم که یکی از شاخص‌ترین آن‌ها نامه ابراز ندامتی است که از سوی سعید مرتضوی منتشرشد.
این‌که اعتراف به خطا و عذرخواهی مرتضوی آن هم پس از قریب به ۸ سال چقدر ارزش دارد و باید با آن چه برخوردی داشت موضوعی خارج از این بحث است.
حال که فضای سیاسی کشور به مرحله‌ای از بلوغ رسیده‌است که دولتمردان اشتباهاتشان را می‌پذیرند و از مردم عذرخواهی می‌کنند و این رفتار حتی موجب شده تا برخی مسولان سابق پس از سال‌ها تقابل با افکار عمومی تغیر رویه داده و طلب بخشش کنند، شاید بد نباشد تا دیگرانی هم که خطاهایی این چنینی داشته‌اند نیز به جای ماندن بر موضع طلبکاری به اشتباه خود اعتراف کنند شاید عذرخواهی‌شان از سوی مردم پذیرفته شود.
یکی از گروه‌هایی که مشمول این موضوع می‌شوند، برخی رسانه‌هایی هستند که در دوران گذشته به انحاء مختلف با مدیران و مسولان خطاکار همراه شده و با دریافت مبالغی به عناوین مختلف بر خطاهای ایشان سرپوش گذاشته‌اند که از آن جمله می‌توان به روزنامه‌هایی اشاره کرد که در جریان تحقیق و تفحص از سازمان تأمین اجتماعی نام و مبلغ دریافتی‌شان اعلام شد.
رسانه‌هایی که رسالت‌شان را فراموش کرده و به جای این‌که افشاء کننده اشتباهات دولتمردان باشند با ایشان همراه شده و شریک خطاکاران محسوب می‌شوند.
نکته قابل تأمل در رفتار این گروه از رسانه‌ها موضع طلبکارانه ایشان در برابر دیگران است که نمونه آن در ماجرای سفر گروهی نمایندگان تعدادی از رسانه‌ها به استان یزد اتفاق افتاد.
روزنامه‌ای که نامش در جمع دریافت کنندگان کارت‌های هدیه چند میلیونی از مدیران سابق سازمان تامین اجتماعی قراردارد، از این‌که در جمع مدعوین سفر یزد قرارنداشته، گله‌مند شده و دست به تخریب دیگر رسانه‌ها زده و ایشان را به دلیل حضور در این سفر و دریافت هدایایی شامل صنایع دستی و شیرینی‌جات استان متهم به فساد کرده‌است.
حال این سوال مطرح است، روزنامه‌ای که نامش در کنار خطاکارترین مدیران دولتی تاریخ معاصر کشور قرارگرفته‌است و متهم به دریافت میلیون‌ها تومان رشوه یا رانت است، چگونه به خود اجازه می‌دهد به جای عذرخواهی در موضع طلبکار قرارگیرد و چند خبرنگار را به دلیل دریافت هدیه‌هایی که تبادل آن میان دوستان رایج است، متهم به فسادکند، آیا هنوز امثال ان خطاکاران خود را محق می‌دانند یا هنوز راه و رسم عذرخواهی را نیاموخته‌اند.
علی شفائی
ali.shafaee@jahaneghtesad.com
منبع : http://jahaneghtesad.com
