براساس آمارهای رسمی برآورد می‌شود که ۳۵ درصد زنان در سراسر جهان، نوعی از خشونت فیزیکی یا جنسی را تجربه کرده‌اند. این درحالی است که با احتساب تحقیقات محلی و کوچک، می‌توان گفت حدود ۷۰ درصد زنان در طول زندگی، درگیر نوعی از خشونت از طرف شریک زندگی خود می‌شوند.
در گزارش بخش زنان سازمان ملل در سال ۲۰۱۶ آمده است، احتمال بروز افسردگی و سقط جنین در زنانی که تحت سوءاستفاده جنسی یا فیزیکی از طرف شریک زندگی خود قرار می‌گیرند دوبرابر دیگران بوده و همچنین احتمال ابتلا به ایدز در این زنان یک‌و‌نیم برابر بقیه است.
براساس تحقیقی در هند در سال ۲۰۱۲، ۹۲ درصد زنان در مدت زندگی خود، نوعی از خشونت جنسی را در مکان‌های عمومی و ۸۲ درصد خشونت‌های کلامی جنسی را تجربه کرده‌اند. امروزه، ۷۰۰ میلیون نفر از زنان در جهان، در سن کودکی (زیر ۱۸ سال) ازدواج کرده‌اند.
بیش از یک‌سوم این زنان، در سن زیر ۱۵ سال ازدواج کرده‌اند. حداقل ۱۲۰ میلیون زن و دختر در جهان، یک‌بار در زندگی خود مورد تجاوز جنسی یا اعمال جنسی همراه با اجبار و زور قرار گرفته‌اند. متأسفانه اکثر این تجاوزات توسط همسر یا شریک جنسی قبلی صورت گرفته است. بیش از نیمی از قربانیان قاچاق انسان، زنان بالغ هستند. این آمار با احتساب قاچاق دختران، به ۷۰ درصد می‌رسد. براساس آمار ثبت‌شده، دو‌سوم کودکان قاچاق‌شده دختر هستند.
دراین گزارش آمده است، حداقل ۱۱۹ کشور قوانین در مورد خشونت خانگی دارند. ۱۲۵ کشور قوانین در مورد آزار جنسی و ۵۲ کشور نیز قوانینی درباره تجاوز زناشویی‌ها تصویب کرده‌اند؛ با این حال، حتی زمانی که قوانین وجود داشته باشد، همیشه همه‌چیز مطابق با استانداردهای بین‌المللی درباره منع خشونت علیه زنان اجرا نمی‌شود. باتوجه به اطلاعات موجود، کمتر از ۴۰ درصد از زنان قربانی خشونت از دیگران درخواست کمک می‌کنند. این کمک‌ها غالبا از خانواده و دوستان دریافت می‌شوند و عده بسیار کمی از کمک‌های پلیس و سازمان‌های بهداشتی استفاده کرده و فقط حدود ۱۰درصد از این زنان، برای پیگیری قانونی به پلیس مراجعه می‌کنند. براساس آمار در اتحادیه اروپا، ۳۴ درصد از زنانی که درگیر مشکلات سلامتی یا معلولیت‌های جسمی هستند، قربانی خشونت خانگی می‌شوند؛ درحالی که این آمار برای دیگر زنان، حدود ۱۹درصد است.
از طرفی این گزارش تأکید می‌کند که دسترسی به اطلاعات در مورد خشونت علیه زنان، به‌طور قابل‌توجهی در سال‌های اخیر افزایش یافته است. از سال ۱۹۹۵، بیش از صد کشور، حداقل یک‌بار به این موضوع و چگونگی حمایت از زنان خشونت‌دیده پرداخته‌اند. نتایج یک نظرسنجی نشان داد که در دوره بین سال‌های ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۴، ۴۴ کشور و در دوره بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۴، ۸۹ کشور جهان مطالعات بیشتری را درباره وضعیت زنان خشونت‌دیده داشته‌اند. بررسی‌ها نشان می‌دهد حداقل ۴۰ کشور تغییراتی را در قوانین خود برای منع خشونت علیه زنان در مدت این دو نظرسنجی (فاصله بین سال‌های ۱۹۹۵ تا ۲۰۱۴) انجام داده‌اند.
همچنین بررسی‌های مرکز پزشکی‌قانونی در سال ۱۳۸۱ در ایران نشان می‌دهد که بیش از نیم میلیون نفر از زنان مراجعه‌کننده به این مرکز در مدت دو سال‌و‌نیم پیش از مراجعه، قربانی خشونت خانوادگی بوده‌اند. براساس یک پیمایش ملی که در ۸۲ مرکز استان کشور در سال ۱۳۸۳ انجام شد، ۶۶ درصد زنان ایرانی، از ابتدای زندگی مشترکشان، حداقل یک‌بار مورد خشونت قرار گرفته‌اند.
