پارسینه گزارش میدهد؛
تحریریه پارسینه: در حالی که چندی پیش در جلسه ای شورای عالی کار نوید تازه ای به کارگران می داد که اخیرا عضو شورای عالی کار در این باره گفت که بحث جدی مطرح نشده و به عنوان یک مطلب حاشیه‌ای در نشست شورا مطرح شده است!
گلایه‌های کارگری طی سالهای گذشته آنچنان رو به افزایش بوده که کمتر می‌توان دغدغه اصلی فعالان این صنف را مطرح کرد. اما یک چیز مشخص است اکثر کارگران از تعیین حداقل دستمزد توسط دولت در هر سال گلایه دارند و معتقدند به تناوب وضعیت اقتصادی کشور این رقم‌ها افزایش نیافته است.
در حال حاضر کارگران در اغلب شهرهای کشور بالاخص شهرهای بزرگ به شغل دوم روی آورده اند تا شاید کمبودهای مالی خود و خانواده هایشان را اینگونه مرتفع کنند اما همین مساله نیز این روزها به یک معضل اجتماعی بدل شده است. از عدم حضور عاطفی پدران در جمع خانواده و ضررهای ناشی از آن گرفته تا اشغال فضای کاری جوانان توسط کارگران کارکشته!
اما دراین بین خبرهای خوب در راه است. دستور کار جدید شورای عالی کار نوید روزهای خوش را میدهد که البته باید دید چه اندازه محقق خواهد شد. آنطور که شورای عالی کار تصمیم گرفته حداقل دستمزد قراراست به صورت منطقه ای محاسبه و تعیین‌گذاری شود.
در این میان علی خدایی،عضو شورای عالی کار با انتقاد از عدم توجه وزارت کار به برگزاری نشست‌های کارگروه تخصصی تعیین مزد از ابتدای هر سال گفت: پیشنهاد تعیین مزد به طور منطقه‌ای، تنها موجب تحت‌الشعاع قرار گرفتن اصل ماجرای مشکلات معیشتی کارگران می‌شود. مسائل حاشیه‌ای همانند منطقه‌ای یا صنایع‌محوری دستمزد تنها اصل موضوعات در قانون کار را که بر موضوع معیشت کارگران تأکید دارد، تحت‌الشعاع قرار میدهد.
عضو شورای عالی کار با تأکید بر اینکه موضوع منطقه‌ای شدن مزد هر ساله مطرح می‌شود، گفت: کارگروه تخصصی دستمزد در حالی از سه هفته پیش آغاز به کار کرده که پیشنهاد آغاز آن از ابتدای سال را مطرح کرده بودیم، اما مسئولان جدی نگرفتند.
خدایی می‌گوید: موضوع منطقه‌ای کردن دستمزد با این استدلال که منجر به توسعه متوازن سایر مناطق محروم می‌شود، اعلام شده است، در حالی که مشکلات عدم توسعه‌یافتگی به نبود زیرساخت‌ها و مشکلات دیگر بستگی دارد، چرا که مجموع دستمزد در قیمت تمام شده کالا طبق آمارهای وزارت کار ۵ درصد است، بنابراین ایجاد مزد منطقه‌ای یا صنعت به صنعت، جز ایجاد اختلاف دستمزدی، هیچ آثار مثبتی نخواهد داشت.
از سوی دیگر برخی از فعالان این حوزه نیز معتقدند که این طرح کمک چندانی نخواهد کرد بلکه بر مشکلات می افزاید زیرا فقط باعث مهاجرت از شهرستان به مراکز استان و کلان شهرها خواهد شد. همچنین باعث نابسامانی بازار کار خواهد شد. بنابراین پیش‌بینی می‌شود که در آینده موج جدیدی از مهاجرت از شهرهای کوچک و روستاها به سمت شهرهای بزرگ باشیم.
برخی از کارگران نیز به این طرح معترض شدند ومی‌گویند که حقوق کارگر در اداره‌های تهران و سایر کلانشهرها با کارگر معدنی که سیصد متر زیر زمین با مشکلات عدیده ای که دارد برابر است و این عادلانه نیست.
همچنین بارها بسیاری از کارگران فعال در شهرهای بزرگ و گران تاکید کرده اند که خرج و مخارج در شهرهایی چون تهران به نسبت کارگری که در شهری کوچک کارمیکند متفاوت است. این اظهارات به واقعیت بسیار نزدیک است.
چراکه یک کارگر در تهران ناچار به پرداخت حداقل ماهانه ۵۰۰ هزار تومان کرایه است و در عین حال امکان خرید مسکن به دلیل گرانی بیش از حد آن را ندارد. اما در مناطق کوچک خرید خانه و حتی اجاره آن با مبالغی ناچیز است. بنابراین تنها این مثال برای تایید چنین تصمیمی کفایت میکند. البته این طرح هنوز در مرحله مقدماتی و تحقیقی است اما همینکه دولتمردان به این نتیجه رسیده اند نشان از برداشته شدن قدم های بلندی در بهبود وضعیت کارگری حداقل در مناطق شهری است.
براساس این طرح تعیین حداقل مزد منطقه‌ای دارای معیارهای مختلفی همچون محیط زیست، موقعیت جغرافیایی، تفاوت های فرهنگی – اجتماعی و … است که در حوزه روابط کار نقش بسیار تعیین کننده ای دارد.
آنطور که اعضای شورای عالی کار تاکید کرده اند پیرامون تعیین مزد منطقه ای باید ملاحظات منطقه مدنظر قرار گیرد و نمی توان برای تمامی مناطق یک نسخه واحد در نظر گرفت.
بنابراین در جلسه آخر شورای عالی کار مقرر شد که پیرامون تعیین حداقل دستمزد منطقه ای، بررسی بیشتری به ویژه به صورت میدانی صورت بگیرد و در در جلسات آتی مطرح و بررسی شود.
این درحالی است که به هرحال شورای عالی کار باید هر چه زودتر به فکر بهبود وضعیت کارگری در کشور باشد چراکه مشکلات مالی این قشر از جامعه از نگاه احتماعی و فرهنگی نیز خطراتی را برای جامعه دارد که باید هر چه زودتر در جهت رفع آنان اقدام کرد.
به گفته یک فعال کارگری شرایط زندگی کارگران به قدری سخت شده که ناچارند شغل دومی برای خود پیدا کنند ولی با این کار هم دچار آسیب‌های روحی و جسمی می‌شوند و هم فرصتهای شغلی جوانان جویای کار را اشغال می‌کنند.
براساس اظهارات رحمت اله پورموسی کارگران باید تنها یک شغل داشته باشند اما وقتی چرخ زندگی نمی‌چرخد و نگران کرایه سر برج و هزینه‌های درمان و دارو هستند اخرین امیدشان به شغل دوم است و مجبورند سر کار دوم و سوم بروند و ساعتهای طولانی از خانواده دور باشند.
او افزود: امروز بسیاری از خانوارهای کارگری قادر به امرار معاش نیستند و حقوق کارگری کفاف تامین هزینه‌هایشان را نمی‌دهد متاسفانه مزایای جانبی کارگران هم افزایش داده نمی‌شود که دلگرم شوند و بخشی از هزینه‌های اقلام خوراکی را تامین کنند.
بنابراین این طرح هم همچون سایر طرح ها شاید سرانجام چندان خوشی نداشته باشد . مانند طرح‌هایی که حتی تا مرحله اجرایی شدن رسیدند اما هیچگاه به حقیقت نپیوستند. کارگران همچنان در انتظار تصمیمات مسئولان عالی رتبه هستند تا گره ای از مشکلات معیشتی شان گشوده شود.
منبع : http://www.parsine.com/fa/news/333625
Please follow and like us:
