به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، در حالی بارها علی ربیعی، وزیر تعاون،کار ورفاه اجتماعی بیان کرده که طی سال های گذشته « دستمزد کارگران از تورم پیشی گرفت» ، ولی کارگران این موضوع را متناسب با واقعیت های زندگی خود نمی دانند و با بیان نمونه های مختلف اظهار می کنند که تورم واقعی در زندگی مردم فراتر از آماری است که مراجع رسمی اعلام می کنند و دستمزد فعلی کفاف زندگی آنها را نمی دهد.

در حالی که کارفرمایان و دولت تأکید بر افزایش دستمزد کارگران مطابق تورم دارند که مردم عادی کاهش تورم را حس نمی کنند و بهانه دولت برای افزایش دستمزد به میزان تورم را شانه خالی کردن از بار مسئولیت آنها می دانند.

چند روز گذشته مرکز آمار ایران نرخ تورم شهری کشور در بهمن ماه امسال را با یک دهم درصد کاهش نسبت به ماه گذشته ۶٫۸ درصد و تورم نقطه به نقطه را نیز با ۰٫۸ درصد رشد، ۷٫۱ درصد اعلام کرد.در حالی نرخ تورم از سوی مراجع آماری ۶٫۸ درصد اعلام شده است که نگاهی به تغییرات قیمتی اقلام اساسی مورد نیاز مردم طی یکسال گذشته حکایت از افزایش قیمت برخی اقلام تا ۵۰ درصد هم دارد.

کاهش تورم و تک رقمی شدن آن به عنوان یکی از دستاوردهای مهم دولت یازدهم بارها از سوی مسئولان بیان شده است اما در این میان نکته جالب توجه این است که چرا این کاهش تورم در زندگی مردم احساس نمی شود؟

مگر جز این است که آقای روحانی اعلام کردند که «معیار تورم، جیب مردم است نه بانک مرکزی و مرکز آمار»؟

پس چگونه است که این روزها دولتی ها در آستانه تعیین دستمزد کارگران نرخ تورم اعلامی از سوی مرکز آمار و بانک مرکزی را ملاک می دانند؟

کاهش تورم تا جایی برای مردم غیر قابل لمس است که نمایندگان کارگران بیان می کنند زندگی کارگران از خط فقر به خط فلاکت رسیده است. حتی بسیاری از کارگران برای فرار از هزینه های زندگی به ناچار در چند شیفت کار می کنند.

غلامرضا عباسی، رئیس کانون عالی انجمن های صنفی کارگران می گوید: امروز در تعیین حداقل دستمزد در خط مرگ و فلاکت و نه خط فقر هستیم. به طور مثال قیمت گوشت با دو ماه پیش تفاوت بسیار کرده و کارگری که امروز دغدغه معیشت داشته باشد، یقیناً نمی‌تواند درست کار انجام دهد.

وی ادامه داد:امروز بیش از ۴تا ۵میلیون بیکار داریم که جویای کار هستند، اما در مواردی، بعضی از افراد دو شیفته کار می‌کنند که هم جای شغل فرد بیکار را می‌گیرند و هم کیفیت لازم در کار را ندارند.

گزارش میدانی تسنیم نشان دهنده این است که کاهش تورمی که دولتی ها از آن دم می زنند در زندگی مردم ملموس نیست.

*تورم برای زندگی مسئولان کاهش یافته

مردی ۴۲ساله که در آجیل فروشی مشغول نگاه کردن ظرف های آجیل است، درباره کاهش تورم می گوید: دولت اعلام می کند تورم کاهش یافته اما خبری از کاهش تورم در زندگی ما نیست. رادیو اعلام می کند که آجیل فله ای خریداری نکنید. با حقوق ۱ میلیون و ۵۰۰ هزار تومانی در کنار کرایه خانه و خرج تحصیل ۲ بچه و هزینه درمان چگونه می توانم آجیل های بسته بندی و گران بخرم؟

وی ادامه می دهد:دولت می گوید تورم کاهش یافته. شاید در زندگی مسئولان تورم کم شده باشد اما من که یک کارگر ساده هستم، چگونه تورم کاهش یافته است؟ به بهانه اینکه تورم کاهش یافته قصد دارند حقوق کارگران را به میزان کمی افزایش دهند. این اجحاف در حق کارگران است.

*کاهش تورم بر اساس چه آماری؟

در حالی که کارفرمایان و دولت تأکید بر افزایش دستمزد کارگران مطابق تورم دارند که مردم عادی کاهش تورم را حس نمی کنند و بهانه دولت برای افزایش دستمزد به میزان تورم را شانه خالی کردن از بار مسئولیت آنها می دانند.

خانم دیگری که در کنار خیابان مشغول زیر و رو کردن لباس های دستفروش است در پاسخ به اینکه کاهش تورم را در زندگی احساس می کنید؟ پاسخ می دهد: دولتی ها بیایند مفهوم کاهش تورم را بیان کنند. اگر تورم کاهش یافته چرادر قدرت خرید تغییری حاصل نشده است؟ چرا مردم حس نمی کنند؟ گوشت و برنج و مرغ هر روز به بهانه های مختلف گران می شود. آیا واقعا مسئولان گرانی ها را نمی بینند؟ مسئولان می گویند که دستمزد باید متناسب با تورم افزایش یابد، اگر قرار است چنین شود تورم زندگی مردم باید لحاظ شود.

*دخل و خرج با هم نمی خواند

پیرمردی که در یک سنگبری کار می کند می گوید: اگر تورم کاهش یافته چرا درآمدیک میلیونی‌ام کفاف ۲ هفته را می دهد؟در گذشته ها تمام خانواده ها کشاورز بودند، هیچ کس مشکل درآمد به شکل فعلی نداشت. تورمی که تعریف می کنند و مسئولان به آن افتخار می کنند در زندگی لمس نمی شود.می گویند تورم کاهش یافته اما رکود و بیکاری کمر ما را خم کرده است.

* از صبح دشت نکرده ام

پسرجوانی وارد اتوبوس می شود با ناراحتی و چهره ای گرفته از مردم می خواهد که سفره های رنگین را خریداری کند،با صدای بلند می گوید«سفره های رنگی با قیمت مناسب» اما می بیند کسی توجه نمی کند. با ناراحتی می گوید از صبح دشت نکرده ام. بیکاری این روزها برای همه عادی شده است. سفره ها را از کسی می گیرم که از

*سفال فروشی سود چندانی ندارد اما از بیکاری بهتر است

پسرجوان دیگرکه در حال فروش سفال در حاشیه خیابان ولی عصر است. با ناراحتی تمام از دولت گله می کند. می گوید لیسانس مدیریت هستم اما مدت هاست که به دنبال شغل هستم ولی پیدا نکردم. برایم فرقی نداشت در چه مجموعه ای فعالیت می کنم، اما هر کجا که می روم هزارتا بهانه برایم می آورند. سفال فروشی سود چندانی ندارد اما از بیکاری بهتر است. این را شغل نمی دانم اما فرار از بیکاری خوب است.

منبع : https://www.tasnimnews.com/fa/news/1395/12/18/1349106