به گزارش سفیر دنا ،جهان، احسان مطهری نژاد در وبلاگ “الودود” نوشت:
تحریم اقتصادی که اغلب جایگزین جنگ نظامی می شود، برنامه هایی از پیش تعیین شده ای است که از طرف کشوری زورگو بر کشوری مستقل که حاضر به پذیرش زورگویی نیست وضع می شود.
بعبارت دیگر تحریم اقتصادی اقدامات برنامه ریزی شده ای است که یک یا چند دولت از طریق محدود کردن مناسبات اقتصادی برای اعمال فشار بر کشور هدف استفاده می کنند.
با توجه به تعریف های فوق می توان نتیجه گرفت که مفهوم و تعریف جنگ تنها مربوط به جنگ نظامی همراه با حضور تسلیحات و نیروهای نظامی نیست ، گاهی کشوری زورگو توان و یارای مقابله با کشور مورد هدف را از طریق جنگ نظامی ندارد لذا حربه های دیگری را درپیش می گیرد شاید جنگ اقتصادی ، شاید جنگ فرهنگی.
پس مشخص شد که جنگ ابعاد گسترده ای دارد و مربوط به اصطلاح خاصی نیست.
کشوری که اقدام به راه اندازی جنگ اقتصادی می کند طوری وانمود می کند که این اقدامات فقط جهت فشار بر دولت و حکومت کشور مورد هدف است تا آن را همسو با خود کند اما در عمل این فشارهای وارده بر روی دوش مردم خواهد بود که این خباثت کشور وضع کننده را می رساند.
جمهوری اسلامی ایران بعنوان کشوری مستقل در جهان شناخته شده است، کشور ایالات متحده امریکا که خود را به اصطلاح کدخدای جهان می داند(دچار توهم هستند)تا قبل از پیرزی انقلاب تسلطی کامل بر ایران داشت. اما با پیروزی انقلاب اسلامی دستش برای همیشه از ایران بریده شد و بریده خواهد ماند. در همان ابتدا جنگ نظامی را با کمک تسلیحاتی و مالی به رژیم بعث عراق علیه ایران درپیش گرفت و شکست خورد . از همان سالهای پس از شکست مقوله جنگ نظامی کنار رفت و مقوله جنگ اقتصادی و فرهنگی جایگزین آن شد.
متاسفانه پس از آن سالها مفهوم جنگ در اذهان عمومی ما بدرستی تعریف نشد و فقط جنگها را نظامی می دانیم. ای کاش به سمتی پیش برویم که مفهوم جنگهای اقتصادی و فرهنگی را به نوجوانان و جوانان و حتی عموم مردم آموزش دهیم.
وقتی کشوری با توان نظامی خود به شما حمله می کند مجبور به دفاع کردن از خود هستید، آموزشهایی را می بینید، دوره هایی را می روید . اما آیا در جنگ اقتصادی چنین کرده ایم؟ آموزشی داده ایم؟ آیا راه حل داده ایم؟
راه مقابله با جنگ اقتصادی:
تنها راه مقابله با آن تکیه و اعتماد بر توان تولید داخلی چه از طرف مردم و چه از طرف دولت است که این راه به نوعی با شعار سال ۹۴ (دولت و ملت، همدلی و همزبانی) گره خورده است.
رفتن اقتصاد به سمت تولید داخلی به این گونه باشد که ، دولت و مجلس طوری برنامه ریزی کنند که دانشگاههای ما پژوهش را سرلوحه کار خود قرار داه و در خدمت صنعت باشندو تولید علم را افزایش دهند تا تولید رونقی پیش از پیش گرفته و به خارج از مرزهای خود محتاج نباشیم. صنعت تمام امکانات و تجهیزات مورد نیاز کشور را در خود کشور با استفاده از پتانسیل جوانان تولید کند تا هم مقابله با جنگ اقتصادی باشد و هم بیکاری را رفع کرده باشیم.
منبع : http://www.safiredena.ir/news/160248