یک کارشناس اقتصادی و استاد دانشگاه می گوید که استقرار هیات حمایت از صنایع در واحدهای بحرانی اگرچه به منزله یک راه حل مقطعی قابل توجیه است اما در بلند مدت نمی تواند کمکی به ادامه تولید و حل مشکلات کارگران واحدهای بحرانی بکند.

«جواد نوفرستی» کارشناس اقتصادی و استاد دانشگاه در گفتگو با ایلنا، اظهار داشت: استقرار هیات حمایت از صنایع در واحدهای بحرانی اگرچه به منزله یک راه حل مقطعی قابل توجیه است اما در بلند مدت نمی تواند کمکی به ادامه تولید و حل مشکلات کارگران آنها بکند.

وی با بیان اینکه بدون انجام آسیب شناسی دقیق از علل و  ریشه بروز بحران، هیات های حمایت از صنایع کاری از پیش نخواهند برد، اضافه کرد: بحران یک شبه ایجاد نشده که یک شبه حل می شوند برخی از این کارخانه های و مجمتع های صنعتی سال هاست که توسط هیات حمایت از صنایع اداره می شوند و گشایشس در کارشان ایجاد نشده است.

نوفرستی با بیان اینکه کارگران این دست از کارخانه ها  ماه ها معوقات مزدی پرداخت نشده دارند، گفت: این امر غالبا خود را به عنوان اولین نشانی بروز بحران نمود می دهد چرا که کارگران به علت بحران های معیشتی گسترده اولین کسانی هستند که اعتراض می کنند.

هیات حمایت از صنایع و جلوگیری از تعطیلی کارخانه‌های کشور نخستین بار در سال ۱۳۴۳ در وزارت اقتصاد تشکیل و سال ۱۳۵۳ با حفظ شرح وظایف، به وزارت صنعت، معدن و تجارت واگذار شد. وظیفه این هیات که نمایندگانی از وزارت کار، اقتصاد، سازمان برنامه و بودجه و اتاق صنایع و معادن ایران در آن حضور دارند، بررسی شرایط حمایت و تحت پوشش قراردادن کارخانه هایی است که در معرض بحران هستند.

این کارشناس اقتصادی اضافه کرد: مدیریت ضعیف منابع انسانی، قاچاق کالا، روزرآمد نبودن تکنوژی، به روز نبودن واحد تحقیقات و توسعه از دلایلی است که باعث بحران شده اند و به احتمال فراوان هیات های حمایت از صنایع نیز کمتر به آنها پرداخته برایشان چاره جویی کرده اند.

این استاد دانشگاه با تاکید بر این امر که حتی مدیران به کارگرفته شده توسط این هیات ها برای نجات کارخانه، از دانش فنی لازم برای انجام مسئولیت ها برخوردار نیستند، گفت: البته این امر که مدیران و کارفرمایان از دانش کافی برخوردار نیستند تنها محدود به کارخانه هایی که هیات حمایت از صنایع در آنها مستقر هستند، نمی شود و برای نمونه ای شخصا یک کارخانه لوازم خانگی را میشناسم که مدیری را که برای اداره اش آورده بودند سابقه کار در پتروشیمی ها را در کارنامه کاری خود داشت و این به هیچ وجه کافی نبود.

این کارشناس اقتصادی افزود: اصلا کسی از خود پرسید و یا این احتمال را مطرح کرد که شاید این مدیر نامرتبط کارخانه لوازم خانگی را به خاطر عدم آگاهی، شناخت و درک به نابودی و فروپاشی بکشاند و کارگران آنرا بیکار کند؟

نوفرستی در پایان یادآور شد که مبارزه با قاچاق کالا، روزآمد کردن تکنولوژی، مدیریت صحیح منابع انسانی و سرمایه و بازایابی از ضرورت های تولید است، همه این عوامل به صورت زنجیره ای به هم وصل هستند بنابراین اگر هرکدام از این عوامل دچار چالش شوند، سایر ارکان نیز از زنجیره نیز از هم فرومی پاشند.

منبع : http://www.ilna.ir