اینکه جمعی از نمایندگان مجلس به فکر افتادهاند و از دولت خواستهاند که مطالبات تامیناجتماعی را پرداخت کند، بخش عمدهای از آن، حاصل فریادهای حقطلبانه جامعه کارگری و بازنشستگی ایران است که این حقطلبیها با تایید و صحهگذاشتن مسئولان تامیناجتماعی و وزارت تعاون همراه شد. امروزه بسیاری از آحاد جامعه، خصوصا کارگران و بازنشستگان تصور میکنند که مقصر بروز این بحران، دولت فعلی یا مدیران تامیناجتماعی هستند، اما به عنوان کسی که از سال ۵۴ در حوزه کارگری در حال فعالیت هستم، معتقدم بروز این بحران به چند دلیل معطوف میشود و این بحرانها، ربطی به مدیران فعلی تامیناجتماعی و حتی مدیران دولت یازدهم و دوازدهم ندارند، بلکه محصول سیاستهای غلط دولتهای گذشته هستند. امروزه مقامات کشوری پذیرفتهاند که بحران اقتصادی که به وجود آمده، گریبان سازمان تامیناجتماعی و وزارت رفاه را گرفته است. از سال ۵۴ تا به امروز، دولت حدود ١۴۵ هزار میلیارد تومان به سازمان تامیناجتماعی بدهکار است که این بدهی عظیم، بابت سهدرصد حقبیمه سهم دولت، بیمه کارگران ساختمانی، بیمه رانندگان، بیمه طلاب و … است که روی هم انباشته شده و به این رقم رسیده است. از طرف دیگر، بحران و رکورد کلی اقتصاد کشور که بخش زیادی از آن ناشی از تحریمهای بینالمللی بوده و باعث تعطیلی کارخانهها و به دنبال آن، کاهش پرداخت حقبیمه شده است بیشترین آسیب را به منابع و اندوختههای تامین اجتماعی وارد کرده است. در نتیجه، سازمان تامیناجتماعی که باید هر ماه حقوق مستمری سه میلیون نفر را بدهد، چگونه میتواند جوابگوی این حجم تعهدات باشد؟ البته در این بین، اخیرا دیده میشود که برخی در پی جوسازی علیه دولت دکتر روحانی هستند؛ به این صورت که میگویند دلیل نابهسامانیهای امروز تامیناجتماعی، مدیران دولت دوازدهم هستند! این در حالی است که بحران فعلی، یادگار مدیریت دولتهای گذشته است. در عین حال، دولت فعلی باید با تخصیص بودجه، در جهت پرداخت مطالبات سازمان تامیناجتماعی اقدام کند، چراکه در صورت حلنشدن این بحران، امنیت اجتماعی کشور تهدید خواهد شد. من به عنوان نماینده کارگران و بازنشستگان کشور بیان میکنم که بخش زیادی از حرکتی که اخیرا در مجلس شورای اسلامی صورت گرفته و توجه ویژه نمایندگان به این مسئله و تلاش برای حل فوری بحران صندوق تامیناجتماعی ، حاصل تدبیر، پژوهش و تحقیق جامعه کارگری و بازنشستگی کشور است. امیدواریم وعدههایی که دولت و مجلس در این زمینه به سازمان تامیناجتماعی و وزارت رفاه میدهند، جامه عمل پوشانده شود تا از این طریق، احتمال شکلگیری بحرانهای اقتصادی و امنیتی از بین برود. تشکلهای کارگری و بازنشستگی، صاحبان اصلی تامیناجتماعی هستند، به عبارت دیگر، مدیران سازمان تامین اجتماعی، کارمندان دولت نیستند، بلکه کارمندان بیمهشدگان هستند. به همین دلیل، مدیران تامیناجتماعی نیز باید تا آخرین توان از حق بیمهشدگان دفاع کنند. همچنین در این مسیر حقطلبانه، اگر تشکلهای صنفی هم برای رسیدن به اهداف برحق خود، تا انتها پافشاری کنند، قطعا پاسخ مطلوبی دریافت خواهند کرد.
نصرالله دریابیگی، دبیر اجرایی خانه کارگر استان مازندران
منبع: هفته نامه آتیه نو شماره ١٣١