ارائه ده شاخص که با رسیدن یک شرکت به حد نصاب های آن ، بهترین گزینه تعطیل کردن شرکت است .
ارزیابی شرکت های ورشکسته.
?بزرگترین مشکل شرکتها ، بحران سود آوری نیست ، بحران نقدینگی است.
?بحران سودآوری مثل بیماری سرطان است ، ممکن است فرد سرطان داشته باشد اما مدتها نیز زنده بماند اما بحران نقدینگی مثل سکته قلبی است فرد را از فعالیت می اندازد.
?بحران نقدینگی مشکلی است که به حذف بسیاری از شرکتها طی دو سال آینده از فضای کسب و کار می انجامد.
?از کجا بدانیم یک شرکت از منظر مدیریت نقدینگی درست عمل کرده است ؟ اگر یک شرکت اکنون با بحران نقدینگی مواجه است آیا از قبل قابل پیش بینی بود ؟ در ذیل یک شاخص ارائه میشود که نشان می دهد مشکل از چه زمانی در شرکت شروع شده و چگونه رشد کرده است ؟ یک شرکت در ٩٠ در صد موارد ناگهان دچار بحران نقدینگی نمیشود ، بحران نقدینگی به سبب مدیریت ضعیف مدیر عامل در اداره و هیئت مدیره در نظارت بر شاخص ذیل است.
?سه قلم را جمع بزنید و حاصل آن را تقسیم بر فروش کنید و شیب سه ساله آن را بدست آورید اگر شیب صعودی است شرکت به سمت بحران نقدینگی حرکت می کرده و مدیر عامل و هیئت مدیره واکنش لازم را نشان نداده اند.
?موجودی مواد : مواد اولیه ایست که یک کارخانه برای تولید احتیاج دارد ،(مثلا قطعات و مواد اولیه برای تولید یخچال).
?کالا: تعداد محصول آماده ایست که یک کارخانه در انبار دارد ، در مثال فوق تعداد یخچال آماده فروش کارخانه است.
?اسناد دریافتی و حسابهای دریافتی : که همان طلب از مشتری است.
?شرکتی که کارخانه نباشد به جای موجودی مواد و کالا ، موجودی کالا برای فروش را لحاظ کند.
?اگر در شرکتی نسبت فوق (جمع موجودی مواد و کالا تقسیم بر فروش ) طی سه سال گذشته رو به افزایش بوده است این شرکت مدیریت نقدینگی نامناسب داشته است.
?شرکتی که این نسبت رو به کاهش بوده است مدیریت نقدینگی آن به نسبت رو به کاهش بودن ، مطلوب تر ارزیابی میشود.
شرکتهائی که این نسبت طی سه سال گذشته رو به افزایش بوده ، عملکرد مدیریت شرکت قابل انتقاد بوده است.
منبع : http://adibmh.ir
