دوران زندگی انسان از بدو تولد تا مرگ به بخشهای گوناگونی تقسیم میشود، اما ابتدا و انتهای این دوران شباهتهایی با هم دارد به نوعی که انسان تولد خود را با ناتوانی مطلق شروع میکند و به مرور به توانمندی میرسد تا در جوانی به شکوفایی میر سد. البته انسان از نظر فکری دایم رو به رشد است و توانایی و ناتوانی جسمیتابع دوران زندگی میشود.
قدردانی را فراموش نکنید
در این رابطه یک عضو هیات مدیره کانون کارگران بازنشسته و مستمری بگیر شهر تهران با یادآوری اینکه ۲۵ ذی حجه روز تکریم بازنشستگان نامگذاری شده است گفت: بازنشستگان یکی از اقشاری هستند که به یاد مسوولان نمیمانند و تاکنون ندیدهایم که از این قشر زحمت کش تقدیری درخور شان بشود.میرمنصور موسوی با تاکید بر اینکه احترام به بزرگترها همواره از سوی سخنرانان و بزرگان دین مورد تاکید قرار گرفتهاما از سوی مسوولان به درستی اجرایی نشده است گفت: قرار نیست مسوولان حرفهایی بزنند که خودشان به آن اعتقاد ندارند.وی با اعلام اینکه بازنشستگان زیر مجموعه بخشهای بسیاری هستند گفت: عدهای از بازنشستگان تابع قوانین استخدام کشوری و لشگری میشوند که به اشکال گوناگون مورد حمایت دولت قرار دارند.موسوی بازنشستگان تحت پوشش تامین اجتماعی را محرومترین قشر بازنشستگان دانست و گفت: بازنشستگان تامین اجتماعی از سوی هیچ دستگاهی حمایت نمیشوند و تنها دستگاهی که از حدود چهار میلیون بازنشسته حمایت میکند، سازمان تامین اجتماعی است.وی با اشاره به اینکه هرگاه از سازمان درخواست کردهایم خدمات ویژه ای به بازنشستگان بدهد، مشکلات مالی را مانع ارایه خدمات ویژه دانستهاند گفت: متاسفانه دولت ۱۳۰ هزار میلیارد تومان به سازمان بدهکار است وهمین امر باعث شده تا تامین اجتماعی هنگام ارایه خدمات به بازنشستگان با مشکل رو به روشود.عضو هیات مدیره کانون بازنشستگان تهران با تاکید بر اینکه لازم نیست سازمان یک باره هزینههای کلانی صرف تکریم بازنشستگان به عمل آورد گفت: سازمان تامین اجتماعی میتواند به بهانههای گوناگون از بازنشستگان تقدیر کند تا این قشر از جامعه مطمعن باشند که از سوی یک دستگاه تقدیر میشوند و فراموش نشدهاند.وی با اشاره به اینکه مناسبتهای فراوانی برای تکریم از بازنشستگان وجود دارد گفت: بهترین بهانه حداقل بگیری است. بدین معنا که سازمان میتواند برای آن دسته از بازنشستگانی که حداقل بگیر هستند و از نظر معیشت مشکل دارند، هدایای ویژهای در نظر بگیرد.وی با اشاره به اینکهامروزه بانکها و بیمهها در سالروز تولد صاحبان حساب یا بیمه شدگان، پیامک تبریک میفرستند گفت: امپراتورهای تلفن همراه نیز در سالروز تولد دارندگان سیم کارت، یک روز مکالمه رایگان برای آنها میفرستند و این رفتارها بسیار تاثیرگذار است.وی بازنشستگان را پشتوانه ای قوی برای سازمان تامین اجتماعی دانست وگفت: سازمان باید بداند که نقطهامید بازنشستگان است و هرگاه که نیاز به حمایت و پشتیبانی دارد، میتواند روی قشر بازنشسته حساب کند.موسوی با تاکید بر اینکه بازنشستگان برای گرفتن هر امتیازی چشم امید به سازمان دارند گفت: بازنشستگان میدانند که اگر مشکلی برای سازمان پیش بیاید، حقوق و مزایای آنان قطع میشود. بنابر این نهایت سعی خود را برای حفظ کیان تامین اجتماعی به عمل میآورند.عضو هیات مدیره کانون بازنشستگان تهران با تاکید بر اینکه بازنشستگان افراد قدرشناسی هستند گفت: اگر سازمان دنبال قدردانی از بازنشستگان باشد، این رفتارها هرگز برای بازنشستگان فراموش نمیشود.
بازنشستگان چه میگویند
در این رابطه خانم “فاطمه غ” یک بازنشسته تامین اجتماعی میگوید: برای آنکه احتمال میدادم در سنین بالا با مشکل رو به رو شوم، در شرایط سخت کارگاه مدت ۲۵ سال تحمل کردم تا بازنشسته شدم، اما امروزه با مشکلات بسیاری رو به رو هستم. وی با اشاره به اینکه در حال حاضر حداقل حقوق را میگیرد گفت: با حقوق ماهی یک میلیون تومان، سرپرستی پسرم و سه فرزندش را برعهده دارم. پسرم دچار حادثه کار شده و دست راستش از بین رفته و چون درآمدی ندارد، همسرش از او جدا شد و سه فرزندش را رها کرد. این خانم بازنشسته با اعلام اینکه نوه بزرگش دیپلم گرفته و بیکار است میگوید: دو نوه دیگرم نیز تحصیل میکنند که هزینه زندگی آنها را نیز میپردازم و اکنون که در آستانه آغاز سال تحصیلی قرار داریم، برای تهیه کتاب و نوشت افزار آغاز سال نگران هستم. این بازنشسته تامین اجتماعی با اشاره به اینکه یخچال خانه اش از کار افتاده و ناچار شده یخچالی را به صورت اقساط تهیه کند گفت: ماهی ۴۰۰ هزار تومان بابت اقساط میپردازم و نمیدانم با ماهی حدود ۷۰۰ هزار تومان چگونه زندگی ام را ادامه دهم.
“پرویز الف” یکی دیگر از بازنشستگان است که نسبت به مشکلات انتقاد میکند و میگوید: بیش از ۳۵ سال کار کردم تا بازنشسته شدم و گمان میکردم که باقیمانده عمرم را در آرامش سپری خواهم کرد، اما میبینم که تازه مشکلات شروع شده است. وی که پسر بزرگش به دلیل بیماری آلزایمر توانایی زندگی معمولی را از دست داده است میگوید: ما که به دلیل کهولت سن امکان این را نداریم که فرزندمان را نگهداری کنیم، اما چون توان مالی لازم را نداریم، با هزار مشکل زندگی میکنیم. وی با اشاره به اینکه ماهیانه یک میلیون و ۶۰۰ هزار تومان بابت داروهای پسرش میپردازد گفت: دولت هیچ کمکی از این بابت نمیکند و مشکلات بسیاری گریبانگیر ما شده است. وی با اعلام اینکه پسرش حداقل بگیر از کارافتاده است میگوید: حدود دو میلیون تومان حقوق میگیرم که بخشی از آن را بابت هزینههای زندگی پسر و اعضای خانواده اش هزینه میکنم و به جرات میگویم که معنای تفریح و آسایش را نمیفهمم.
یکی دیگر از بازنشستگان که به عنوان آبدارچی در یک اداره کار میکند میگوید: بعد از سالها که زحمت کشیدم تازه به جایی رسیدهام که باید زیر پای یک جوان را در اداره جارو بکشم یا به خرده فرمایشهای آنان گوش بدهم. “رضا د” حاضر نمیشود که نام کامل وی را منتشر کنیم و میگوید: با چه افتخاری به نزدیکانم بگویم پس از ۳۰ سال کار کردن، تازه باید جلوی دیگران چای بگذارم. این بازنشسته با ابراز تاسف از اینکه برخی از جوانان این دوره معنای بزرگتر وکوچکتر را نمیفهمند میگوید: این قیبل جوانان با چنان غرور ابلهانه ای مرا صدا میزنند که گویا شخص مهمیهستند. وی با تاکید بر اینکه بارها از خداوند آرزوی مرگ کرده است میگوید: اگر شرمندگی زن و فرزند نبود، با همان حقوق ناچیز سر میکردم اما چه کنم که ترجیح میدهم نزد بیگانگان شرمنده شوم اما مقابل اعضای خانوادهام سربلند باشم. وی با اعلام اینکه دو پسر و دو دختر دارد میگوید: ایکاش که اینها ازدواج نکرده بودند و در خانه بودند. هر کدام از اینها که ازدواج کردهاند با دو بچه برگشتهاند و آخر هفته که به خانه ما میآیند، عرق شرم میریزم. این بازنشسته با اعلام اینکه در گذشته آرزو داشتیم آخر هفته شود تا به بهانه ای سله رحم داشته باشیم میگوید: اکنون دلم میخواهد هرگز آخر هفته نشود زیرا فرزندانم به همراه همسر و فرزندانشان به خانه ما میآیند و باعث افسردگی من میشوند. این بازنشسته با تاکید بر اینکه دلم میخواهد فرزندانم به خانه ما نیایند میگوید: آخر هفته بهانه ای میآورم تا در خانه نباشم یا به خانه دیگران میروم که فرزندانم به خانه ما نیایند. وی میافزاید: بارها فرزندانم متوجه شدهاند و از این کار گلایه کردهاند که اگر میخواهید روی ما را نبینید، به صراحت بگویید چرا خودتان را از خانه آواره میکنید.
بازنشستگی دوران آغاز افسردگی است
در این رابطه یک عضو هیات مدیره کانون کارگران بازنشسته و مستمری بگیر شهر تهران با اشاره به مطالعات جهانی در مورد بازنشستگان گفت: مراکز جهانی به وضعیت بازنشستگان اهمیت میدهند و دایم شرایط زندگی آنان را بررسی میکنند این در حالی است که در کشورمان توجهی به بازنشستگان نمیشود و برای بهبود زندگی بازنشستگان اهمیتی قایل نیستند. برزو روحبخش افزود: ﻣﻮﺳﺴﻪ ﭘﻮﻝ ﻣﻠﯽ در مورد زندگی بازنشستگان مطالعات گسترده ای انجام داده و زندگی بازنشستگان را تحلیل کرده است و به این نتیجه رسیده که ﺷﺎﺩﺗﺮﯾﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺪﻫﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﯾﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺪﻫﯽ ﺷﺎﻥ ﺻﺎﻑ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.وی با تاکید بر اینکه بدهی مالی بدترین معضل برای مردم است گفت: امروزه کمتر بازنشستهای را سراغ داریم که بدهی نداشته باشد یا برای رفع مشکلاتش از بانکها وام نگرفته باشد. وی با ابراز تاسف از وضعیت حقوق بازنشستگان گفت: امروزه ۶۰ درصد بازنشستگان حداقل بگیر هستند و هزینههای روزمره خودشان را به سختی تامین میکنند. بنابر این اگر خدای ناکرده بیماری سختی گریبانگیرشان شود یا برای ازدواج دختر و پسرشان بخواهند کمک مالی کنند، ناچار میشوند وام بگیرند که باقیمانده عمرشان را باید قسط این وام را بپردازند.روحبخش با اعلام اینکه کارگران درآمدی ندارند که بتوانند خانه بخرند گفت: اگر هم کارگری خانه ای بخرد، باید وام کلانی بگیرد و ناچار خواهد بود تا پایان عمر قسط آن وام را بپردازد. بنابر این بازنشستگان باید بابت خانه ای که در دوران کارگری خریدهاند، بخشی از مستمریشان را بپردازند. وی با تاکید بر اینکه اگر وضعیت بازنشستگان را بررسی کنیم، بیشتر آنان افسردگی دارند گفت: وقتی یک انسان به مرز بازنشستگی میرسد، یعنی فرزندانش ازدواج کردهاند و پدربزرگ هم شده است. بنابر این عروس و داماد و نوه دارد که نمیخواهد در مقابل آنها سرش را پایین بیندازد. اما در واقع ناچار هستند سرشکسته باشند زیرا درآمدی ندارند که بتوانند خواستههای جزیی وابستگان جدیدشان را برآورده کنند.عضو هیات مدیره کانون کارگران بازنشسته و مستمری بگیر شهر تهران با اشاره به اینکه بارها شاهد بودهایم که بازنشستگان به بهانههای گوناگون مانع شدهاند که فرزندانشان به خانههایشان بیایند گفت: در گذشته فرزندان خانواده در آخر هفته به خانه بزرگترها میرفتند، اما امروزه از یک سو هزینه زندگی بالا رفته و از سوی دیگر حقوق بازنشستگی بهاندازه ای ناچیز است که فقط میتواند پاسخگوی هزینههای جاری بازنشستگان باشد و امکان برگزاری میهمانی آخر هفته را نمیدهد. بنابر این بازنشستگان سعی میکنند برای آنکه شرمنده فرزندانشان نشوند، بهانه بیاورند و از آمدن فرزندانشان جلوگیری کنند. وی با تاکید بر اینکه اگر روزی وضعیت روحی روانی بازنشستگان ایران را مطالعه کنند، به هیچ وجه مناسب نخواهد بود گفت: هنگامیکه مطالعه صورت میگیرد، برای حل مشکلات است. اما در ایران اهمیتی برای بازنشستگان قایل نیستند به همین دلیل است که در مورد زندگی آنان مطالعه نمیکنند.روحبخش با اعلام اینکه سازمان تامین اجتماعی مسوول تامین شرایط زندگی بازنشستگان است گفت: امروزه تامین اجتماعی برای پرداخت حقوق بازنشستگان مشکل داریم و شاهد بودیم که یک ماه پرداختها را عقب انداخت. آیا با وجود این همه مشکلات میتوانیم انتظار داشته باشیم که سازمان تامین اجتماعی برای روانشناسی وضعیت بازنشستگان هزینه کند؟ وی افزود: مهمتر اینکه اگر سازمان تامین اجتماعی چنین مطالعه ای را انجام داد، باید به سرعت برای رفع مشکلات بازنشستگان اقدام کند در حالی کهامکان تامین نقدینگی آن را ندارد.عضو هیات مدیره کانون کارگران بازنشسته و مستمری بگیر شهر تهران با اشاره به بدهی ۱۳۰ هزار میلیارد تومانی دولت به سازمان تامین اجتماعی گفت: مشکلات تامین اجتماعی ناشی از کم لطفی دولت است. وی با تاکید بر اینکه درخواست ارایه کمک به بازنشستگان با پاسخ سرد سازمان تامین اجتماعی رو به رو میشود گفت: تشکلهای بازنشستگی نیز میدانند که سازمان تامین اجتماعی با مشکل مالی رو به رو است و بهترین راهکار آن است که از سازمان حمایت کنیم تا مطالباتش را از دولت بگیرد.روحبخش با اشاره به اینکه در تمامیجهان برای بازنشستگان احترام و شرایط ویژه قایل هستند گفت: بازنشستگان در دیگر نقاط جهان به سفرهای توریستی میروند و در کشورشان نیز امکانات ویژه دارند. در حالی که بازنشسته ایرانی برای رفتن به سفر داخلی با مشکل رو به رو میشود. وی با اشاره به اینکه بسیاری از بازنشستگان آرزوی سفر به مشهد مقدس و زیارت بارگاهامام هشتم شیعیان را دارند گفت: از هنگامیکه طرح کرامت رضوی اجرایی میشود، بسیاری از بازنشستگان به آروزی خود رسیدهاند و حداقل اینکه مرقد امام هشتم را زیارت کردهاند.عضو هیات مدیره کانون کارگران بازنشسته و مستمری بگیر شهر تهران ابراز امیدواری کرد که روزی فرا برسد که بازنشستگان ایران نیز بتوانند بدون کاستی، دوران پایان زندگی شان را با آرامش خاطر به سر بیاورند.