خبرگزاری میزان- به طور کلی، گواهی‌های سپرده به دو بخش قابل انتقال و غیرقابل انتقال تقسیم می‌شوند.
به گزارش خبرنگار گروه اقتصاد خبرگزاری میزان، گواهی سپرده به سندی گفته می‌شود که توسط یک مؤسسه سپرده‌پذیر مانند بانک در ازای مبلغ مشخصی پول که نزد آن سپرده شده، منتشر می‌شود.
گواهی سپرده دارای سررسید و نرخ بهره معین است و این نوع سرمایه‌گذاری در واقع دو مزیت عمده دارد، اول اینکه سرمایه‌گذار می‌تواند به دقت بازده پول خود را محاسبه کند و مزیت دوم اینکه زمان سررسید اصل و بهره گواهی مشخص است.
همچنین به طور کلی، گواهی‌های سپرده به دو بخش قابل انتقال و غیرقابل انتقال تقسیم می‌شوند.
دراین میان دارنده گواهی سپرده قابل‌معامله می‌تواند آن را قبل از تاریخ سررسید در بازار دست دوم به فروش برساند. به همین دلیل این گواهی‌ها از نقد شوندگی بالایی برخوردار هستند، زیرا دارنده آن در صورت نیاز به پول نقد می‌تواند آن را در بازار دست دوم به فروش برساند.
لازم به ذکر است که گواهی‌های غیرقابل مبادله، قابل فروش مجدد نیستند و دارندگان آن در صورت نیاز به وجه نقد تنها می‌توانند به مؤسسه سپرده‌پذیر مراجعه و با جریمه در نظر گرفته شده، سپرده خود را از مؤسسه خارج کنند.
حداقل دوره سررسید گواهی‌های سپرده هفت روز و حداکثر آن نامحدود بوده، اما در عمل بیشتر گواهی‌های سپرده با سررسید کمتر از یک‌سال منتشر می‌شوند و در بین آن‌ها، گواهی‌های سه ماهه و شش ماهه از عمومیت بیشتری برخوردارند.
منبع : http://www.mizanonline.com/fa/news/401423
