جنگ جهانی اول با آثار مخرب بی‌سابقه‌ای که بر جای گذاشت، از بزرگ‌ترین رویدادهای تلخ تاریخ بشر است که در سال ۱۹۱۸ پایان یافت. پاپ بنوای پانزدهم اولین بار در سال ۱۹۱۷ و در میانه‌ی جنگ، نظریه‌ی تشکیل جامعه‌ی ملل را مطرح کرد. درنهایت، در سال ۱۹۱۸ رئیس‌جمهوری وقت ایالات متحده‌ی آمریکا برنامه‌ی صلح ۱۴ ماده‌ای را ضمن ایراد سخنرانی خود در کنگره‌ی آن کشور مطرح کرد که آخرین ماده‌ی آن مربوط به تشکیل جامعه‌ی ملل بود. جامعه‌ی ملل در دوران فعالیت خود، در حل برخی اختلافات بین‌المللی مانند اختلاف سوئد و فنلاند بر سر جزایر آلاند موفق بود. لکن با آغاز تجاوزات مجدد برخی کشورهای بزرگ و ناتوانی اقدام جامعه‌ی ملل در این زمینه، زمینه‌ی انحلال این سازمان فراهم شد. سرانجام با آغاز جنگ جهانی دوم، وجود این سازمان عملا مؤثر نبود و سرانجام جای خود را به سازمان قدرتمندتری به‌نام «سازمان ملل متحد» داد. در این گفتار، به بررسی مختصر تفاوت جامعه ملل با سازمان ملل می‌پردازیم.
جامعه‌ی ملل متحد
مطابق ماده‌ی ۱۴ پیشنهادِ صلح رئیس جمهوری آمریکا، «باید براساس معاهدات رسمی و به‌منظور فراهم کردن تضمینات متقابل سیاسی و ارضی برای کلیه‌ی کشورها، اعم از بزرگ یا کوچک یک جامعه‌ی ملل تشکیل شود.» تشکیل جامعه‌ی ملل با انعقاد معاهده‌ی ورسای در سال ۱۹۱۹ قطعی شد و جامعه‌ی ملل از ۱۶ ژانویه ۱۹۲۰ کار خود را آغاز کرد. مرکز جامعه‌ی ملل در ژنو بود.
اعضای جامعه‌ی ملل
تعداد اعضای جامعه‌ی ملل در ابتدای تأسیس آن ۴۵ کشور بود و درنهایت به ۶۳ کشور رسید. اعضا به سه‌ی دسته اصلی (تصویب‌کنندگان معاهده‌ی صلح ورسای که نام‌شان در ضمیمه‌ی میثاق جامعه ذکر شده)، مدعو (کشورهای دعوت‌شده برای عضویت در این سازمان که نام‌شان در ضمیمه‌ی میثاق جامعه ذکر شده)، سایر کشورها (که با پذیرش تعهدات میثاق با دو سوم آرای موافق مجمع عمومی سازمان می‌توانستند عضو سازمان شوند) تقسیم می‌شدند، اما نکته‌ی مهم این است که ایالات متحده، پیشنهاددهنده‌ی اصلی تشکیل این سازمان، عضو این سازمان نشد. همچنین اتحاد جماهیر شوروی از جامعه‌ی ملل اخراج شد. درادامه‌ی فعالیت این سازمان مشخص شد که دولت‌های بزرگی مانند آلمان، ایتالیا و انگلیس احساس مسئولیت چندانی نسبت‌به قوانین این سازمان نداشتند.
منبع : https://www.chetor.com/117131
