در علوم پزشکی و نظام سلامت غربلاین اگری به یک استراتژی اطلاق می شودکه در جمعیت‌ها به منظور شناسایی یک بیماری در افرادی که کاملا سالم یا بدون علامت هستند به کار برده می‌شود. در مواردی این اقدام شامل بررسی افرادی است هر چند بیمار هستند اما هنوز بیماری در آنها تشخیص داده نشده است. بنا براین غربالگری از یک دیدگاه کاملا منحصر بفرد می باشد چرا که در بسیاری از موارد در افرادی به کار برده می‌شود که اصولاً به ظاهر علامتی ندارند و از سلامت خوبی برخوردار هستند.
از آنجا که غربالگری به منظور شناسایی بیماری‌ها در جامعه قبل از بروز علایم است لذا منجر به مداخله‌های زودرس در درمان و مدیریت بیماری قبل از آنکه به مراحل پیشرفته‌تر وارد شود می گردد. با این رویکرد می‌توان میزان مرگ و میر و یا میزان رنج حاصل از بیماری‌ها و در بسیاری از موارد به طور کلی از بروز بیماری جلوگیری نمود.
هر چند غربالگری می تواند به تشخیص زودرس منجر شود اما لزوماً در همه موارد منجر به سود به جامعه یا خانواده نخواهد شد. در بعضی از موارد این غربالگری ها منجر به تشخیص بیش‌ازحد و یا تشخیص اشتباه نیز خواهد شد.
به بیان دیگر غربالگری هرچند در بسیاری از موارد منجر به تشخیص زودرس و تشخیص قبل از بروز علامت در افراد منجر می‌شود اما در بسیاری از موارد منجر می‌گردد که بدون آن که بیماری یا یک خطر واقعی وجود داشته باشد در غربالگری مثبت نشان شده و نهایتاً منجر به نگرانی و یا اقدامات بی مورد گردد. از طرف دیگر در برخی از موارد افراد که که واقعا در معرض بیماری باشند غربالگری کم خطر تشخیص داده شده و در این حالت افراد با یک احساس امنیت کاذب و روبرو گردیده و منجر شود که اقدامات مراقبتی و یا پیشگیری لازم را انجام ندهند و لذا در برابر بیماری آسیب پذیر گردند. به همین دلیل است که این آزمایشاتی که در یک برنامه غربالگری به کار برده می‌شوند خصوصاً برای بیماری‌هایی که از بروز پایینی برخوردارند می‌بایست ارای حساسیت خوب و اختصاصیت قابل قبول باشند.
منبع : https://screening.ir/?p=1
