برداشت به معنای آن است که صاحب حساب یک موسسه برای مصارف شخصی پول یا مال دیگری را از دارایی های موسسه متعلق به خود بردارد یا مخارج شخصی خود را از محل وجوه نقد موسسه پرداخت کند.
از آنجا که وجه برداشت شده ممکن است به شرکت برگشت داده شود، برداشت مالک به طور مستقیم به حساب سرمایه بدهکار نمی شود بلکه آن را در حسابی به نام برداشت بدهکار و در پایان سال مالی در صورتی که وجه برداشت شده به شرکت برگشت داده نشود به حساب سرمایه منظور و مانده آن را کاهش می دهند. از آنجا که برداشت باعث کاهش سرمایه می شود، قواعد بدهکار و بستانکار کردن آن عکس حساب سرمایه می باشد. اثر برداشت بر عناصر معادله اساسی حسابداری به صورت زیر است :
برداشت ( افزایش یافته ) بدهکار
سرمایه ( کاهش یافته ) بستانکار
مثال ۱:
آقای احمدی در ۲۶ اسفند ماه ۱۳۰۰ مبلغ ۵٫۰۰۰٫۰۰۰ ریال وجه نقد جهت مصارف شخصی از صندوق شرکت برداشت نمود ، نحوه ثبت این رویداد در دفتر روزنامه به صورت زیر است :
|
شماره سند حسابداری |
تاریخ |
شرح |
عطف |
بدهکار |
بستانکار |
|
|
۱۳۰۰٫۱۲٫۲۶ |
برداشت صندوق برداشت از صندوق شرکت توسط مالک بابت مصارف شخصی |
|
۵٫۰۰۰٫۰۰۰ |
۵٫۰۰۰٫۰۰۰ |
مثال ۲ :
اقای احمدی در ۲۸ اسفند ما ۱۳۰۰ مقداری اثاثه اداری که اخیرا به مبلغ ۱۲٫۰۰۰٫۰۰۰ ریال خریداری شده بود را جهت مصارف شخصی به منزل خود برد.
نحوه ثبت این رویداد در دفتر روزنامه به صورت زیر است :
|
شماره سند حسابداری |
تاریخ |
شرح |
عطف |
بدهکار |
بستانکار |
|
|
۱۳۰۰٫۱۲٫۲۸ |
برداشت اثاثه اداری برداشت اثاثه اداری شرکت توسط مالک جهت مصارف شخصی |
|
۱۲٫۰۰۰٫۰۰۰ |
۱۲٫۰۰۰٫۰۰۰ |
برگرفته از کتاب : اصول حسابداری کاربردی – نویسندگان : م.فتوحی و ز.ستوده
منبع : http://vina.ir/default.aspx/article/accountings_article
