پرستو. کلمه ای که این روزها دیگر فقط نام یک پرنده نیست و بیشتر یک کلمه سیاسی شده است و هشتگ و ترند فضای مجازی. پس از اعتراف آقای نجفی به قتل همسر دوم خود عده ای در فضای مجازی و رسانه‌ای دست به کار شده و با داستان سرایی و ابهام افزایی، با پرستو – اجیر شده اشخاص و یا نهاد خاصی برای ورود به زندگی شخصی افراد – خواندن آن مرحومه، قصد تخفیف قتل مرتکب شده توسط آقای نجفی را داشته و این گونه القا می‌کردند که ایشان ناگزیر به ارتکاب قتل شده و تمام تقصیرات را متوجه پرستو و دیگران کردند!

با این جوسازی رسانه‌ای هم نجفی را مظلوم جلوه می‌دادند و هم به نهاد های امنیتی و افراد و جریان سیاسی رقیب اتهام بی اساسی می‌زدند و به این ترتیب فضای جامعه و ذهنیت افراد را تغییر می دادند که بله حتما کاسه ای زیر نیم کاسه است و چه دیواری کوتاه تر از دیوار نظام! برای اتهام زدن به آن. برای این طیف همیشه یک مقصر وجود دارد. برای ناکارآمدی و ناتوانایی شان “دیگران” نمی‌گذارند تا کار کنند و برای این چنین فضاحت‌هایی “پرستوها”

آقای نجفی با آن هوش و سابقه علمی و مدیریتی و در کمال صحت و سلامت برای خود همسر دومی انتخاب می‌کند. تصاویری شخصی از ایشان و همسرش توسط آن مرحومه در فضای مجازی برای بازدید عموم بارگذاری می‌گردد. عده ای نقد می‌کردند که پخش این تصاویر در شان و شخصیت سیاسی جناب آقای نجفی نبوده و به صلاح ایشان نیست و عده ای می‌گفتند زندگی شخصی ایشان است و به کسی ارتباطی ندارد و باید حرمت نگه داشت. سلمنا. تا اینجا زندگی شخصی ایشان است و به کسی ارتباطی ندارد اما سزاوار است و رسم جوانمردی است وقتی جناب نجفی شخصا به مراجع انتظامی مراجعه کرده و صراحتا اعتراف به قتل همسرش می‌کند، اتهامات را متوجه نهادها و افراد خاصی بکنیم؟ این نهادها و افراد حرمت ندارد!؟ چرا آن زمان زندگی و حریم شخصی بود و غیر قابل نقد، اما حالا شده است پرستو سزاوار تهمت !؟

بر فرض محال و باطل اگر پرستو بودن را هم تایید بکنیم آیا صرف پرستو بودن، هر جنایتی را مجاز می کند؟ آیا تا “آشیانه” ای نباشد “پرستو”یی به پرواز در می آید!؟ چرا مدام دم از پرستو و صاحبان پرستو می زنند و صاحبان آشیانه ها را تقبیح نمی‌کنند؟ قطعا نمی‎توان وجود پرستوها را اثبات کرد البته شاید بتوان با آن موج سواری سیاسی و رسانه ای کرد‌، اما وجود آشیانه را نمی‌توان تکذیب کرد. به زعم آنها عده ای بی اخلاقی می‌کنند و با قصد توطئه و فریب پرستوها را به پرواز در می‌آورند اما آیا چهره های سیاسی و مطرح نباید به جای آشیانه شدن‌، “تقوا” پیشه کرده و آغوش خود را مامن پرستوها قرار ندهند!؟ پس جایگاه “عزت نفس” و “عفت” و “آبرو” کجاست‌؟ با وجود یک پرستو باید همه را به باد داد؟ این افراد هیچ فکر کرده اند که چرا باید ” آشیانه” این “پرستو” ها باشند؟ چرا به جای تهمت زدن و بی اخلاقی کردن و پرستو سازی بساط آشیانه ها را جمع نمی‌کنند؟ تا دیگر هیچ پرستویی جرات پرواز کردن بر آسمان نفس شان را نداشته باشد!

پرستوها چه وجود داشته باشند چه نداشته باشند اما وسوسه شیطان رجیم و هوی و هوس و نفس سرکش انسان وجود دارد که می تواند آشیانه خیلی از رذایل اخلاقی باشد. اخلاق اسلامی را که مدت ها است به پای سیاست بازی قربانی کرده ایم، حداقل رذایل اخلاقی را بعنوان ارزش جا نزنیم و اعمال بد و جنایت ها را برای سلامت جامعه هم که شده توجیه نکنیم و حرمت ها را نگه داریم و دعا کنیم آشیانه بدی‌ها و وسوسه ها نباشیم و از شر آنها به خدا ی بزرگ پناه ببریم و با آشیانه سازی آبروی خود را از کف ندهیم! ” اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا”