🔹فرصت و امکان ارتکاب به تقلب زمانی افزایش می یابد که کنترل های داخلی واحدها ضعیف، ارکان مدیریتی آن کم اثر و کیفیت کار حسابرسی آنها پایین باشد.
🔹بیشترین تقلب ها در زمینه ی تقلب سود و درآمد و کمترین تقلب ها در زمینه ی حساب های پرداختنی رخ داده است. تقلب صورت های مالی ممکن است در ارائه ی بیش از واقع درآمدها و دارایی ها تا ارائه کمتر از واقع بدهی ها و هزینه ها انجام شود. این تقلب ها اغلب در صورت های مالی میان دوره ای شروع شده و تا صورت های مالی سالانه ادامه دارند.
🔹بیشترین حجم تقلب های انجام شده مربوط به تقلب به صورت ایجاد معاملات صوری و جعلی است و لذا حسابرسان باید بیشترین توجه خود را به این موضوع معطوف نمایند. مدیریت سود عمومی ترین روش تقلب صورتهای مالی است.
تقلب صورت های مالی ممکن است به صورتهای زیر ظاهر شود:
۱- تحریف، تغییر، یا دستکاری ثبت های با اهمیت حسابداری، اسناد مثبته یا معامات تجاری.
۲- ارائه ی نادرست، حذف و یا بد جلوه دادن وقایع، حسابها و معاملات با اهمیت به طور عمدی.
۳- کاربرد یا تفسیر نادرست استانداردها، اصول و رویه های مورد استفاده در اندازه گیری، شناسایی و گزارشگری رویدادهای مالی به طور عمدی.
۴- تخصیص یا کاربرد نادرست دارایی ها و سوء استفاده از آنها به طور عمدی.
۵- پنهان سازی معاملات یا ثبت معاملات صوری. برای مثال می توان ارائه ی بیش از واقع فروش را با ایجاد فاکتورهای جعلی و صوری ذکر کرد.
انتظار می رود در شرکت هایی با ویژگی های زیر زمینه ی گسترده تری برای وقوع تقلب وجود داشته باشد:
۱- شرکت هایی که قراردادهای غیر عادی، جهت دار و جانب دارانه دارند.
۲- فروش مشروط و غیرقطعی دارند.
۳- فروش هایی که همه مراحل لازم را سپری نکرده اند، به عنوان فروش کامل شناسایی می‌کنند.
۴- در پایان دوره ی مالی فروش های غیرعادی و مقطعی دارند.
۵- کنترل آنها در خصوص محموله های فروش ضعیف است.
علاوه بر مواردی که در بالا اشاره شد، نمونه های دیگری از متداولترین روش های انجام تقلب شامل دریافت و پرداخت رشوه، تبانی در مناقصه ها و تقلب های رایانه ای می شود.
منبع : http://iranaccplus.com
