چگونه با کارگر قرارداد ببندیم؟

قرارداد با کارگر این موضوعی است که امروز قصد بررسی آن را داریم.

قرار داد کار شامل قراردادی کتبی یا شفاهی است که به واسطه ی آن کارگر در مقابل دریافت حقوق، کاری را برای یک مدت زمان مشخص به صورت موقت یا غیر موقت انجام دهد. سوالی که برای بسیاری از کارفرماها پیش می آید این است که چگونه با کارگرقرارداد ببندیم؟

قراردادهای کاری بایستی کتبی باشد یا شفاهی؟

نکته ای که کارگران بایستی به آن توجه نمایند این است که در هنگام عقد قرارداد توجه و دقت کافی داشته باشند و چنانچه خودشان قدرت تشخیص ندارند، از افرادی که تخصص کافی دارند کمک بگیرند. چرا که اگر قرارداد به خوبی تنظیم نشود، موجب تضییع حقوق کارگران می گردد.

اولین نکته که در قراردادها بایستی رعایت گردد و در ماده ی ۷ از قانون نیز به آن اشاره شده، این است که قراردادها ولو کوتاه مدت، به صورت کتبی نوشته شود و عبارات واضح و صریح باشد و ابهامی در آن ها و جود نداشته باشد. در این قراردادها بایستی طرفین قرارداد ( کارگر و کارفرما) مشخص باشند.

همچنین موضوع آن ( عملی یا مالی) بایستی مشخص شده و مبلغ قرارداد و مدت آن بایستی تعیین شده و شرایط هر کدام از طرفین ذکر گردد. گاهی اوقات کارگر برای تضمین نمودن کارش نیاز به دادن چک یا سفته دارد که بایستی در قرارداد به طور صریح و شفاف لحاظ گردد. بین طرفین قرارداد، بایستی مرجع حل اختلاف مشخص گردد و این یکی از نکات با اهمیت می باشد.

قرارداد با کارگر بایستی در ۴ نسخه تهیه گردد.

در رابطه با این سوال که چگونه با کارگر قرارداد ببندیم؟ باید گفت: در مواقعی که قرارداد به صورت کتبی نوشته شده، بایستی در ۴ نسخه تنظیم گردد که یک نسخه ی آن به اداره ی کار، یک نسخه از آن نزد کارفرما، نسخه ای نزد کارگر و نسخه ی دیگر آن نزد شورای اسلامی کار قرار می گیرد.

در این قراردادها بایستی مدت زمان قرارداد و تعداد صفحات آن ذکر گردد. زیر هر یک از قراردادهای چند صفحه ای بایستی امضا گردد. غالبا قراردادها در ۴ نسخه تنظیم شده و لازم است که کارگر حتما یک نسخه از آن را دریافت نماید.

طبق ماده ی ۱۰ قانون، قراردادها بایستی علاوه بر مشخصات کامل طرفین، حاوی حرفه ای باشد که کارگر بایستی به آن بپردازد. ساعت های کاری، حقوق کارگر، مرخصی ها و تعطیلات، تاریخ انعقاد قرارداد و مدت زمان قرارداد باشد.

به چه قراردادی، قرارداد سفید می گویند؟

قراردادی است که در آن کارگر بدون در نظر گرفتن و نوشتن قوانین کار، صرفا فرم خام را امضاء کرده و به کارفرمای خویش واگذار می نماید. نخستین موضوع که برای نتیجه ی قرارداد سفید به ذهن می رسد این است که وی، اختیار خاتمه ی کار را به کارفرمای خویش واگذار می نماید به همین علت کارفرما می تواند به سادگی هر وقت که اراده نمود، با درج تاریخ مورد نظر روی قرارداد، کارگر خود را اخراج نماید.

در واقع، امضاء قرارداد سفید توسط کارگر، کار بسیار اشتباهی بوده و دارای معایبی است. برخی از این معایب عبارتند از:

• باعث می شود امنیت شغلی کارگر از بین برود.
• کارگر هر لحظه با این فکر درگیر است که مبادا از کار اخراج گردد.
• کارگر به واسطه ی این قرارداد، مجبور است در مقابل خواسته های غیر قانونی کارفرما تسلیم گردد.

علاوه بر موارد بالا، طبق ماده ی ۱۰ از قانون کار، امضاء قرارداد سفید می تواند کارگر را با چالش های زیر مواجه سازد:

• چالش نوع کار: در قرارداد کاری بایستی نوع حرفه ای که کارگر بایستی به آن اشتغال پیدا کند، مشخص می باشد. هدف از این کار پیشگیری از بهره کشی از کارگر است. طبق قانون، کارفرما نمی تواند کاری را از کارگر خود بخواهد که برایش استخدام نشده است. ولی امضاء قرارداد سفید توسط کارگر، راه را برای اعتراض بسته و وی را در محاکم خلع سلاح می نماید.
• چالش محل کار: طبق قانون بایستی محل کار مشخص باشد و کارفرما نمی تواند کارگرش را به کار در مکانی که در قرارداد آورده شده، واردار نماید. ولی در امضاء قرارداد سفید، کارگر بایستی در هر محلی که کارفرما می خواهد مشغول به کار شود و این موضوع می تواند باعث ضرر رسیدن به کارگر بشود.
• منبع : https://solhavaran.com