یکی از سختی‌های زندگی در ایران، ساختن رمز یک‌بار مصرف پویاست. یعنی شما اگر بخواهی پناهندگی هر کشوری را بگیری، کافی است جلو در سفارت بگویی ما رمز پویا داریم. بلافاصله با پناهندگی‌تان موافقت می‌شود. اصلا خیلی‌ها معتقدند یکی از دلایلی که استراماچونی از ایران رفت، این بود که نمی‌توانست با رمز پویا کار کند. شما میلیون‌ها دلار پول هم که داشته باشی، باز وقتی نتوانی خرجش کنی، دو زار هم ارزش ندارد.
در واقع دولت دید مردم به صورت افسارگسیخته درآمد کسب می‌کنند و با آن شیر و محصولات گاو تهیه می‌کنند؛ تصمیم گرفت بنزین را گران کند تا مردم آن‌قدر ولخرجی نکنند و برای کمک به رونق اقتصادی، پول‌های‌شان را در حساب‌های بانکی‌شان بگذارند بماند. از آنجایی که دولت خجالتی هم هست، رویش هم نمی‌شد پول همه را بلوکه کند. پس متخصصان به این نتیجه رسیده‌‌اند که بهترین راه ایجاد رمز پویاست. شما مسیر طولانی و سختی برای دریافت این رمز در پیش دارید. اول باید کپی کارت ملی و شناسنامه و عقدنامه و سند خانه را ببرید بانک به همراه یکی از اقوام به‌عنوان ضامن. بعد در ازای اینها به شما یک کیوآر کد می‌دهند. کد تصویری را با پاسپورت و عقدنامه می‌برید جلوی عابربانک. عابربانک وقتی تأیید کرد که خودتان هستید، یک کد ۱۶ رقمی می‌دهد که تنها ۱۲ساعت وقت استفاده از آن را دارید. کد را سریعا به بانک می‌برید تا اپلیکیشن رمزیتو یا رمزباز یا آرون رمزی را برایتان نصب کنند. بعد یک کد و شناسه به شما می‌دهند که کاغذ آن بعد از دوساعت می‌سوزد و خاکستر می‌شود. آن را وارد اپلیکیشن که می‌کنید، از شما می‌خواهد اثر انگشت و صورت‌تان را ثبت کنید و تهدید می‌کند که به عکس‌ها و شماره‌های‌تان هم دسترسی دارد. بعد در ازای آن یک رمز پویا با عمر یک‌دقیقه به شما می‌دهد. اگر همه این مراحل را گذراندید، می‌توانید با نامه کتبی پدر که ضمیمه تراکنش می‌کنید، یک شارژ دویی بگیرید. تازه اینها شرایط دریافت گرفتن رمز پویا از یک کارت بانک است. هر بانک شرایط خاص خودش را دارد.
به جایی می‌رسید که حاضرید ماهی سه‌میلیون به پویا بدهید تا بی‌خیال شما شوند. یا پول‌های‌تان را در گوشه‌گوشه لباس‌های‌تان مخفی کنید یا توی بالشت‌تان بگذارید تا نیاز به تراکنش آنلاین نداشته باشید. البته فعال‌سازی آن نشانه سادگی شماست. الان آدم‌هایی که می‌خواهند بگویند خیلی زرنگند، از همه می‌پرسند: رمز پویا رو هنوز فعال نکردی؟
اغلب‌مان در کل ۱۵ کارت‌مان، سرجمع ١٠٠هزار تومان نداریم. وضع جوری است که به زودی خود هکرها به بانک نامه سرگشاده می‌زنند و قول می‌دهند به ١٠هزارتومن ته‌مانده حساب ما کاری نداشته باشند و هرماه یک چیزی هم برای‌مان واریز کنند.
حالا چرا اسمش را گذاشته‌اند رمز یک‌بار مصرف پویا؟ شما به این سریال‌های تلویزیون نگاه کنید. پویاها معمولا پسرهایی هستند که رپ گوش می‌دهند، سیگار می‌کشند، موهای‌شان را ژل می‌زنند، عینک دودی دارند و کت و شلوار و کفش براق می‌پوشند. شما هر چقدر دل‌تان بخواهد، می‌توانید به این آدم فحش بدهید. حتی مادر و پدرش را شماتت کنید که این چطور بچه بارآوردنی است؟
چرا یک‌بار مصرف، چون شما بعد از آنکه توانستی مراحل سخت و طاقت‌فرسای دریافت رمز را طی کنید، عمرتان به سر آمده و باید ریق رحمت را سر بکشید. پس دیگر برای شما مصرفی نخواهد داشت. باشد که بازماندگان‌تان به دلیل دسترسی‌نداشتن به رمز پویای شما از ارث محروم شده و حتی یک ریال هم گیرشان نیاید. آمین.
*طیبه رسول‌زاده طنزنویس
منبع : http://banker.ir/p
