دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران می‌گوید: در قانون به صراحت به این موضوع اشاره شده که فرقی میان کارگر و کارآموز در دریافت حداقل حقوق و حداقل مزایایی مانند بیمه وجود ندارد و نمی‌توان عنوان کرد چون این فرد کارآموز است پس می‌توانیم حقوق کمتری به او بدهیم یا حق بیمه‌اش را نپردازیم.

 به گزارش خبرنگار ایلنا، به موازات اینکه بحث فاقد مهارت بودن جویندگان کار مطرح می‌شود، مسئولان و برخی از فعالان حوزه کارگری می‌گویند باید طرح‌هایی در راستای مهارت‌افزایی نیروی کار اجرا شود. از طرفی باید نظام آموزش را مورد اشاره قرار داد که آنطور که باید و شاید نیروی کار ماهر تربیت نمی‌کند و از طرف دیگر، اکنون که با تعداد قابل توجهی نیروی کار بدون مهارت رو‌به‌رو هستیم باید طرح‌هایی در زمینه مهارت‌آموزی اجرا شود. کارآموزی از جمله طرح‌هایی است که در سال‌های اخیر بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته، اما بسیاری از کارآموزان و فعالان کارگری می‌گویند برخی از کارفرمایان از این موضوع سوءاستفاده کرده و نیروی کار خود را از میان کارآموزان تامین می‌کنند، بدون اینکه حقوق و مزایای قانونی آنها را پرداخت کنند.

هادی ابوی (دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران) با بیان اینکه از نظر ما آموزش نیروی کار ضروری است به ایلنا می‌گوید: با وجود این نباید از کارآموزان سوءاستفاده کرد و قانون باید در مورد این افراد رعایت شود.

او با بیان اینکه اینطور نیست که هر کارفرمایی مجاز باشد کارآموز بگیرد و وزارت کار بر اساس نیازسنجی و توان بنگاه‌ها باید مراکز مجاز پذیرنده کارآموزان را مشخص کند، بیان می‌کند: در قانون به صراحت به این موضوع اشاره شده که فرقی میان کارگر و کارآموز در دریافت حداقل حقوق و حداقل مزایایی مانند بیمه وجود ندارد و نمی‌توان عنوان کرد چون این فرد کارآموز است پس می‌توانیم حقوق کمتری به او بدهیم یا حق بیمه‌اش را نپردازیم.

دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران می‌گوید: در قانون، کارآموزی برای افراد ۱۵ تا ۱۸ سال در نظر گرفته شده، اما به دلایل مختلف شاهد این هستیم که افراد در سنین مختلف به عنوان کارآموز به کار گرفته می‌شوند. فردی که تحصیلاتش را تمام کرده و برای ورود به بازار کار خود را نیازمند کارآموزی می‌بیند خرج دارد و نمی‌توان انتظار داشت مجانی کار کند و در قانون هم همانطور که عنوان شد تصریح شده که باید حقوق حداقلی را دریافت کند.

او در جواب این سوال که در چنین شرایطی چگونه می‌توان کارفرمایان را ترغیب به جذب کارآموزان کرد، عنوان می‌کند: قانون کار، قانونی برای کارگر و کارفرماست. این ذهنیت غلط است که قانون کار به نفع کارگران است و برعکس این نیز وجود دارد. در واقع با رعایت این قانون قرار است هم کارگر و هم کارفرما منتفع شوند و درباره کارآموزی هم حق و حقوقی برای کارفرمایان در نظر گرفته شده است.

ابوی توضیح می‌دهد: بر اساس قانون فردی که در کارگاهی کارآموزی می‌کند موظف است دو برابر دوره کارآموزی در آنجا کار کند و اگر بعد کارآموزی این تعهد خود را زیر پا بگذارد، کارفرما می‌تواند درخواست غرامت کند و بگوید من برای این فرد هزینه کرده‌ام و او باید این هزینه را بپردازد.

او عنوان می‌کند: قانون برای این تدوین و تصویب شده که ضوابط مشخصی وجود داشته باشد و اینطور نیست که هر کس زورش بیشتر بود، قانون را دور بزند. اگر افراد و گروه‌هایی فکر می‌کنند قانون مشکل دارد باید در راستای اصلاح آن گام بردارند، اما تا وقتی قانونی هست باید آن را رعایت کرد و قانون درباره کارآموزی تصریح دارد که کارآموز در حقوق و مزایای حداقلی فرقی با کارگر ندارد.

منبع : https://www.ilna.news