تهران – ایرنا – بی‌تفاوتی اجتماعی که ذیل سایه بی‌توجهی به نیازهای فردی و گروهی آحاد جامعه شکل می‌گیرد، تبعاتی جز کاهش مشارکت‌های اجتماعی، فروپاشی همبستگی و ویرانی انسجام ملی در پی ندارد.
اکبر مجدالدین روز سه شنبه در گفت وگو با خبرنگار اجتماعی ایرنا در خصوص آثار و تبعات بی تفاوتی اجتماعی در یک جامعه اظهار داشت: بی تفاوتی اجتماعی در حقیقت به عدم توجه به سرنوشت جامعه و مباحث اجتماعی کشور تعبیر می شود.
وی افزود: بی تفاوتی اجتماعی همچنین به تضعیف نقش‌های اجتماعی آحاد جامعه در انجام وظایف و مسئولیت های اجتماعی اشاره می کند.
مجدالدین ادامه داد: بر این اساس بی تفاوتی اجتماعی به عنوان یک آسیب اجتماعی موجب تبعات مخرب در یک جامعه است. ابهام در خصوص نقطه نظرات جامعه، چالش‌ها و خواست‌های اجتماعی و همچنین ابهام در خصوص چگونگی کاهش و رفع آسیب‌ها از مهمترین صدمات این آسیب اجتماعی محسوب می شود.
به گفته وی، این ابهامات در برنامه‌ریزی‌های اجتماعی و پیش بینی‌های آینده نیز اختلال ایجاد می کند.
این جامعه شناس تصریح کرد: بی تفاوتی اجتماعی همچنین با عدم موضع گیری، مشارکت های اجتماعی را کاهش می دهد و تعاملات اجتماعی و پویایی جامعه را تضعیف می کند.
وی تاکید کرد: یک جامعه به منظور رفع خواست‌های اجتماعی نیازمند تعاملات اجتماعی و انسجام است. توسعه ارتباطات متقابل فردی با جامعه سبب دخالت در موضوعات اجتماعی و انجام وظایف است و عدم احساس عضویت و اثرگذاری ضعیف نیز موجب بی تفاوتی اجتماعی می شود.
مجدالدین افزود: بنابراین تقویت انسجام اجتماعی و این احساس که سرنوشت جامعه بر منافع فردی اثرگذار است؛ موجب کاهش بی تفاوتی و بی اعتنایی اجتماعی می شود.
این استاد جامعه شناسی یادآور شد: بر این اساس توانمندی، تخصص و ماهیت وجودی در جهت ارتقای جامعه و نیازمندی های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی قرار می گیرد.
مجدالدین همچنین با اشاره به جمعیت فعال تصریح کرد: رفع بی تفاوتی اجتماعی و تقویت انسجام اجتماعی، جمعیت فعال یک جامعه را نیز به صحنه های اجتماعی می کشاند و کشور را در برابر تهدیدات خارجی تقویت می کند.
وی افزود: به عنوان مثال خودکفایی که بی شک نیازمند انسجام اجتماعی است، با رفع این بی تفاوتی توسعه می یابد.
مجدالدین رشد و گسترش همبستگی، نوآوری، خلاقیت، مشارکت و قدرت اجتماعی را از دیگر تبعات کاهش بی تفاوتی اجتماعی عنوان کرد و گفت: بی تردید با توسعه بی تفاوتی اجتماعی، عدم مشارکت های اقتصادی و اجتماعی افزایش و منافع فردی بر منافع ملی ترجیح داده می شود.
این کارشناس اضافه کرد: هنجارشکنی نیز یکی دیگر از مهمترین آثار بی تفاوتی اجتماعی به شمار می رود که احترام به نظم و انضباط اجتماعی را هم متزلزل می کند.
مجدالدین نارضایتی اجتماعی را نیز از تبعات مخرب این پدیده عنوان و اظهار کرد: این نارضایتی در دو سطح فردی و اجتماعی بروز می یابد؛ اعتراض، هنجارشکنی و شورش از جمله اشکال این نارضایتی است.
به گفته وی عدم پایبندی به ضرورت های اجتماعی، مقدسات و مفهوم ملیت نیز از آثار نارضایتی اجتماعی در یک کشور است.
مجدالدین تاکید کرد: شهروندان یک جامعه باید منافع شخصی را در گرو منافع ملی و نقش فردی را نیز در کشور موثر بدانند زیرا در این صورت به منظور حل چالش‌ها اقدام می کنند.
این آسیب‌شناس اجتماعی ادامه داد: گاه برخی واقعیت های اجتماعی سبب ایجاد انگیزه‌های منفی می شود و بی تفاوتی اجتماعی را تقویت می کند. به عبارت دیگر عدم توجه به بهبود وضعیت و همچنین خواست ها و نیازهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه سبب بروز و تقویت بی اعتنایی اجتماعی می شود.
منبع : https://www.irna.ir/news/83648319
