جنگ بیولوژیک عبارت است از استفاده از عوامل بیولوژیکی، اعم از باکتری‌ها، ویروس‌ها، گیاهان، حیوانات، و فراورده‌های آنها به منظور اهداف خصمانه، و قتل‌عام (کشتار جمعی).
در سال ۱۳۴۶ میلادی طاعون، سپاهیان تاتار را در حین حمله به کافا در کریمه در هم شکست. حمله کنندگان نعش کشته‌ها را در پای دیوارهای شهر رها کردند. در نتیجه این کار و با رفت و آمد مدافعین شهر اپیدمی طاعون به تمام منطقه گسترش یافت. احتمال می‌رود برخی از افرادی که به علت طاعون کافا را ترک کردند باعث همه گیری وسیع طاعون در اروپا شدند که بعداً به مرگ سیاه شهرت یافت.
در طی جنگ جهانی اول، عوامل آلمانی اسبها و گاوها را قبل از حمل آنها به آمریکا و فرانسه به بیماری آلوده می‌کردند.
در سال ۱۹۳۷ ژاپن برنامه منظمی برای تولید جنگ‌افزارهای بیولوژیک شروع کرد که مرکز آن در ۴۰ مایلی جنوب هاربین در منچوری قرار داشت و به مرکز آزمایشی ۷۳۱ معروف بود. تحقیقات این مرکز تا سال ۱۹۴۵ ادامه یافت که در آن سال این مرکز در یک آتش‌سوزی به علت جنگ از بین رفت. تحقیقاتی که زاپنیها انجام می‌دادند بر روی سیاه زخم و طاعون بود. در سال ۱۹۴۵ ژاپنیها مقدار ۴۰۰ کیلوگرم از میکرب سیاه زخم ذخیره کرده بودند که در بمبهایی با طراحی ویژه استفاده می‌شد.
آمریکا در سال ۱۹۴۳ برنامه تحقیقاتی خود را برای استفاده از عوامل بیولوژیک آغاز کرد. این برنامه به طور رسمی تا سال ۱۹۶۹ ادامه یافت. در آن سال نیکسون رئیس جمهور وقت آمریکا به این برنامه پایان داد و مواد تهیه شده در ۱۹۷۱ و ۱۹۷۲ با حضور نمایندگان وزارتهای مربوط (دفاع و کشاورزی) از بین رفت. این مواد شامل Bacillus anthracis (عامل سیاه زخم)، سم بوتولیسم، Francisella tularensis (عامل تولارمی)، Coxiella burnetii (عامل تب Q)، ویروس انسفالیت ونزوئلایی، Brucella suis (عامل بروسلوز) و انتروتوکسین B استافیلو کوکی بود. به طور همزمان با پایان این برنامه ارتش آمریکا برنامه دفاع میکربی در جنگ را از سال ۱۹۵۳ شروع کرد که تا الان نیز ادامه دارد.
در سال ۱۹۷۲ کشورهای جهان کنوانسیونی مبنی بر عدم تولید، فرآوری و گسترش سلاحهای بیولوژیکی امضا کردند؛ اگر چه بعضی از کشورهای امضا کننده تحقیقات در این زمینه را ادامه دادند. موارد متعددی از استفاده سلاحهای بیولوزیک در سالهای اخیر گزارش شده است. یکی از موارد آن ” باران زرد ” در آسیای جنوب شرقی بود که به علت آزاد شدن تصادفی عامل سیاه زخم از سوردولوسک روسیه بود. مورد بعدی استفاده از عامل ریسین به عنوان وسیله کشنده در لندن در سال ۱۹۸۷ بود.
در ۲ آگوست ۱۹۹۱ گزارش شد که عراق تحقیقاتی در مورد Bacillus anthracis (عامل سیاه زخم)، سم بوتولیسم و Clostridium perfringeus (کلستریدیوم پرفریجنس)انجام می‌دهد. بسیاری از این تاسیسات در طی جنگ اول خلیج فارس از بین رفت. در سال ۱۹۹۵ مشخص شد که عراق تحقیقات بر روی سیاه زخم، سم بوتولیسم، کلستریدیوم پرفریژنس، آفلا توکسین‌ها و ریسین را ادامه داده است و توانسته است از آنها در راکتها، بمبهای هوایی و تانکهای اسپری کننده استفاده کند. در نهایت عراق صد بمب ۴۰۰ کیلویی را با سموم بوتولیسم، ۵۰ بمب را با آنتراکس و ۱۶ بمب را با آفلاتوکسین پر کرده بود. علاوه بر آن ۱۳ موشک الحسین (اسکاد) با سم بوتولیسم، ۱۰ موشک با آنتراکس و ۲ موشک نیز با آفلا توکسین آماده کرده بود. در کل عراق ۱۹۰۰۰ لیتر از سم تغلیظ شده بوتولیسم، ۸۵۰۰ لیتر از آنتراکس تغلیظ شده و ۲۲۰۰ لیتر از آفلا توکسین دارا بود.
“هانتا ویروس ها” در پارک ملی یوسمیت آمریکا
اخیرا در پارک ملی یوسمیت آمریکا یک بیماری مسری ناشناخته که موجب عفونت دستگاه تنفسی می شود؛ گزارش شد. به سرعت مشخص شد که عامل بیماری نوعی ویروس از خانواده هانتا ویروس ها است. تا کنون درمانی قطعی برای بیماری های ایجاد شده با هانتاویروس ها یافت نشده است. تا کنون ۳ نفر در اثر این بیماری مرده و حدود ۸۰۰۰ هزار نفر از بازدیدکنندگان این پارک ملی که طی ماه های ژوئن و آگوست از این پارک بازدید کرده اند مشکوک به آلودگی هستند.
به گزارش یو اس آ تودی و دیگر منابع بررسی های جدید نشان می دهد که افراد مشکوک به برخورد با عامل بیماری زا به ۲۲۰۰۰ نفر افزایش یافته است که ۲۵۰۰ نفر از آنها توریست هایی بوده اند که از ۴۰ کشور مختلف طی تابستان ۲۰۱۲ برای بازدید از پارک آمده بوده اند. به نظر می رسد که این بیماری از جوندگان منشا گرفته و قابل سرایت از انسان به انسان نیز می باشد. مقامات بهداشتی آمریکا مرگ زایی هانتاویروس ها را ۳۶ درصد تخمین می زنند که در مقایسه با برخی از بیماری ها مانند آنفولانزا بسیار بیشتر است. تشخیص هانتاویروس ها سخت بوده و علایم اولیه بیماری های آنها چیزی شبیه به آنفولانزا است و هیچ واکسن اختصاصی بزای این ویروس ها وجود ندارد.
استفاده از عوامل بیماری زا علیه بشر
استفاده از چنین حربه هایی در تاریخ سیاسی آمریکا به وفور دیده می شود. سیاستمداران آمریکا ابایی از سوء استفاده از عوامل بیماری زا علیه ملت خود و نیز ملت های دیگر نداشته اند. در واقع نظام آمریکا در برهه های مختلف جهت گیری های بیوتروریستی ویژه ای داشته است که برخی از آنها افشا شده و تحقیقات مفصلی در مورد آنها انجام گرفته است. در ۱۹۴۳ ارتش آمریکا در ایالت یوتا اولین تحقیقات خود برای ساختن بمب های میکروبی و ویروسی را آغاز کرد. در ۱۹۴۵ با در اختیار گرفتن محققین ارتش شکست خورده ژاپن این تحقیقات توسعه یافت و بلافاصله آزمایشگاه فورت دیتریک در ایالت مریلند به مرکز اصلی تحقیقات تسلیحات بیولوژیک تبدیل شد. در ۱۹۵۲ ارتش با سیا وارد همکاری شد و مقدمات آزمایش های پنهانی عوامل ساخته شده بر روی انسان فراهم گردید. افراد بی نام و نشان و نیز مردم کشورهای مختلف مورد هجوم خاموش ویروس ها و باکتری های ارتش آمریکا قرار گرفت.
در ۱۹۵۶ عملیات شهر بزرگ» انجام شد که طی آن بخشی از مردم آمریکا را در معرض مواد بیماری زای تولیدی در آزمایشگاه های ارتش قرار دادند تا تاثیر این تسلیحات را در زنرگی واقعی مردم ببینند. در ۱۹۶۵ شهر شیکاگو را با باکتری باسیلوس سابتیلیس آلوده کردند تا الگوی شیوع بیماری را بیابند. در دهه ۷۰ نیز جهت گیری تسلیحات بیولوژیک آمریکا به سمت ویروس های ترکیبی بود که ویروس ایدز یکی از دست آوردهای این دوره می باشد. در همین برهه ارتش آمریکا بیماری های مختلفی در آفریقا شیوع داد تا چگونگی شیوع و سرعت گسترش آنها را برای استفاده در طراحی بمب های بیولوزیک و نیز مقابله با حمله احتمالی از طرف شوروی به کار بندد. وبا، تیفوئید، فلج اطفال و طاعون از جمله بیماری های بررسی شده بر روی مردم آفریقا بود. کشور افریقای جنوبی در آن زمان به صورت مرکز هماهنگی و شعبه ای از آزمایشگاه فورت دیتریک برای انجام این جنایات در آفریقا درآمده بود.
طرحی که لو رفت
در فوریه ۲۰۰۹ یک کارخانه داروسازی باکستر در اروپا اقدام به توزیع ۶۲ کیلو ماده اولیه بین ۱۶ آزمایشگاه در ۴ کشور برای تولید واکسن ویروس آنفولانزا کرد. یکی از دانشمندان کشور چک تشخیص داد که این ماده حاوی دو ویروس زنده آنفولانزا است. یکی مربوط به یک نوع آنفولانزای فصلی که واگیری شدیدی دارد اما مرگ و میر کمتر از یک درصد دارد و دیگری که قدرت شیوع کمتری دارد اما در ۶۰ درصد موارد باعث مرگ و میر می شود. ترکیب این ویروس ها می توانست ویروسی را ایجاد کند که همزمان قدرت شیوع و بیماریزایی بالایی داشته باشد. ۶۲ کیلو ماده اولیه می توانست به هزاران دوز واکسن تبدیل شده و ه مناطق مختلف جهان حتی به صورت کمک های بهداشتی سازمان ملل ارسال شود.
پرونده سازمان بهداشت جهانی در مورد شیوع دادن چندین نوع بیماری در قالب واکسیناسیون در آفریقا از موارد بسیار دردناک برنامه های کنترل جمعیت جهان در چند دهه اخیر بوده است. یک روزنامه نگار اتریشی به نام جین بورگمایشتر (Jane Burgermeister) تحقیقاتی در مورد عملکرد شرکت باکستر انجام داد و نتایج خود را در قالب مقالاتی انتشار داد. او در مقاله اش بر اساس یافته های خود، سازمان ملل، سازمان بهداشت جهانی، برخی از دولتمردان چندین کشور مختلف را متهم به سازماندهی برنامه های بیوتروریستی گسترده کرد. با این حال حمایت های گسترده ای از کمپانی باکستر انجام گرفت و حتی به آن اجازه ساختن واکسن علیه بیماری آنفولانزای نوع آ نیز داده شد.
بیوتروریسم دولتی آمریکا در خلیج مکزیک
نمونه ای دیگر از بیوتروریسم دولتی آمریکا را می توان در شرایط فعلی خلیج مکزیک دید. ایان کرن (Ian Crane) یکی از مدیران اجرایی در صنعت نفت که بعدها به فعالیت های حقوق بشری روی آورده است در سال ۲۰۱۰ طی مصاحبه ای با صدای آمریکا اعلام کرد که هدف اصلی از طرح های توسعه ای در خلیج مکزیک از بین بردن مردم منطقه است. بر اساس گزراش های محلی در این منطقه حدود ۱۰۰ هزار نفر به نوع خاصی از آنفولانزا که از آن با نام طاعون ابی نیز یاد می شود مبتلا شده بوده اند و میلیون ها نفر هم اکنون در معرض چنین بیماری هایی هستند.
به گفته کرن برنامه ریزان پول های زیادی را خرج کرده اند تا فعالان حقوق بشر را از رسانه ای کردن موضوع باز دارند. در فوریه ۲۰۱۱ مایکل ادوارد که یک نظامی بازنشسته است مقاله ای با عنوان «طاعون آبی خلیج یک بیوتروریسم دولتی رسمی است» انتشار داد که در آن می نویسد: این جنگ بیولوژیکی که به صورت هدفمندی مهندسی شده است؛ به زودی با انتقال افقی ژن های دستکاری شده و گسترش آن از طیق هوا و آب یه یک جنک جهانی منجر خواهد شد.
این جنگ قبلا در ماهی ها، پرندگان، پستانداران و انسان اعلام وجود کرده کرده است». ادوارد از از چهار باکتری نام می برد که از نظر ژنتیکی تغییر یافته اند تا در صنعت نفت کارایی داشته باشند و اکنون در آب های خلیج مکزیک رها شده اند و در اثر آنها تاول ها و بیماری های پوستی، بیماری های تنفسی مانند پنومونی، خونریزی های داخلی و ده ها نوع عوارض دیگر در مردم منطقه دیده می شود. ادوارد مدعی است که تمامی این شرایط ناگوار جسمی که در طی سال های اخیر در مردم این منطقه به وجود آمده است در اثر ایجاد تغییرات ژنتیکی در باکتری ها و رها کردن آنها در آب و هوای منطقه بوده است.
گزارش از هدیه آقاپور
منبع : https://www.yjc.ir/fa/news/5601503
