در دعوای رفع مزاحمت از ملک، متصرف ملک درخواست جلوگیری از مزاحمت شخصی را مطرح می کند. البته کسی ملک را از تصرف مالک یا متصرف خارج نکرده است. بلکه نسبت به تصرفات او مزاحم شده است و اجازه بهره برداری و استفاده مناسب و مطلوب را از ملک نمی دهد.
مثلاً زباله یا نخاله در ورودی ملک دیگری،امکان ورود راحت و سهل و بدون مزاحمت مالک یا متصرف را از او سلب می کند.
حتما در دعوای مزاحمت باید سه مورد وجود داشته باشد: ۱. تصرف سابق خواهان بدون مزاحمت
۲: مزاحمت فعلی خوانده بدون رضایت خواهان
۳: غیر قانونی بودن مزاحمت خوانده
خواهان هم کسی است که نسبت به تصرفات او مزاحمت شده است. مزاحم ملک هم خوانده است و دعوا هم در محل وقوع ملک مطرح می شود. در این نوع دعاوی بلافاصله پس از صدور و قبل از قطعیت رای اجرا می شود و تجدید نظر خواهی محکوم علیه، تاثیری در اجرای رای ندارد. از طرف دیگر بازگرداندن تصرف خود را خواهان از دادگاه نمی خواهد.
در دعوای رفع مزاحمت دادگاه صرفاً تصرف خواهان محترم را احراز می کند و نیازی ندارد مالکیت را احراز کند!
در این دعوا برخلاف دعوای تصرف عدوانی، خواهان بازگرداندن تصرفش را از دادگاه نمی خواهد؛ بلکه نسبت به مزاحمت شخص مقابل معترض است. حتی اگر شرایط ماده ۶۹۰ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۵ فراهم باشد، می توان شکایت کیفری را نیز مطرح نمود.
در دعوای ممانعت از حق که با دعوای مزاحمت نیز متفاوت است، فردی مانع استفاده از حق شده است. در حالیکه در دعوای مزاحمت، شخص در استفاده متصرف مزاحمت ایجاد کرده است و امکان انتفاع کامل متصرف را از او سلب کرده است، بدون اینکه مانع استفاده متصرف شود.
برگرفته از : http://mahdad.ir
