به گزارش بنکر (Banker)، در ادامه با خروج آمریکا از برجام در اردیبهشت۱۳۹۷، انتظارات تورمی به واقعیت تبدیل شد و این روند با شدت بیشتری ادامه پیدا کرد تا جایی که بالاترین نرخ تورم نقطه به نقطه در اردیبهشت۱۳۹۷ با نرخ ۵۲٫۱درصد به ثبت رسید.
بهدنبال این تحولات، هرچند روند نر خ تورم در سال۱۳۹۸ قدری کنترلشده و کاهشی بود اما با همین شرایط نیز قدرت خرید درآمد ریالی خانوارها آنقدر افزایش پیدا نکرد که توان پوشش هزینههای تحمیلشده از گرانی و رشد تورم را داشته باشد. در همین وضعیت، دوباره در سال۱۳۹۹ و در شرایطی که کشور با شیوع گسترده کرونا مواجه بود و هزینه مضاعفی از این محل به دولت تحمیل میشد، کاهش شدید درآمد دولت از محل صادرات نفت بهدلیل اعمال تحریمهای ظالمانه و سقوط قیمت نفت، شتاب رشد پایه پولی و نقدینگی را افزایش داد تا فرایندی که از سال۹۷ و در سایه کسری بودجه دولت باعث شدتگرفتن تورم شده بود، با سرعت بیشتری ادامه پیدا کند.
در کنار تورم بالا و افزایش هزینههای زندگی، رشد منفی اقتصاد نیز باعث شد تا درآمد جدیدی متناسب با افزایش هزینههای خانوار ایجاد نشود تا جایی که درآمد سرانه ایرانیان در سال۱۳۹۸ نسبت به سال۱۳۹۰ در حدود ۳۴درصد کاهش پیدا کند. در سال۱۳۹۹ نیز با آغاز شوک کرونا، در کنار کاهش سطح رفاه جامعه، وضعیت درآمد سرانه و اشتغال کشور نیز با چالش مواجه شد تا راه برای بدترشدن وضعیت محرومیت و افزایش میزان فقر باز بماند.
رتبهبندی استانها از نگاه فقر
براساس پایش دادههایی که تا پاییز۱۳۹۹ در پایگاه اطلاعات رفاه ایرانیان تجمیع شده، بهطور میانگین ۳۱٫۴درصد از ایرانیان در پاییز۱۳۹۹ زیر خط فقر بودهاند. این پایش با استفاده از یک شاخص ترکیبی که نمایانگر وضعیت فقر و رفاه خانوار است، ساخته شده و در آن ۳ معیار اصلی «عضوبودن در ۵ دهک پایین جامعه»، «فاقد شغل (فاقد بیمه) بودن» و «تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی بودن» جهت شناسایی محرومیت مدنظر قرار گرفته است.
البته با توجه به تفاوتهای منطقهای قیمتها و هزینهها، ممکن است افرادی در ۵ دهک پایین قرار گیرند اما بهدلیل کمبودن هزینههای آن منطقه دارای وضعیت رفاهی مناسبی باشند. همچنین این احتمال وجود دارد که افرادی باوجود دارابودن شغل، فاقد بیمه باشند و باوجود برخورداری از درآمد مناسب، به اشتباه در جرگه افراد فقیر شناسایی شوند؛ به همین منظور در پایش محرومیت، اگر شخصی دو شرط از سه شرط اعلامشده را احراز کند بهعنوان محروم در نظر گرفته میشود.
پیرو همین بررسیها، استان سیستان و بلوچستان با نرخ فقر ۶۲درصدی، در رتبه محرومترین استان ایران قرار گرفته و بعد از آن استانهای خراسان شمالی و هرمزگان با نرخ فقر ۴۶ و ۴۴درصدی در رتبههای دوم و سوم قرار دارند. در مقابل، استان یزد بر اساس سه شاخص سنجش فقر، نرخ ۱۶درصدی محرومیت را تجربه کرده و بعد از آن استانهای سمنان و تهران با نرخهای ۱۷ و ۱۹درصدی در رتبههای دوم و سوم از نظر کمترین میزان فقر و محرومیت قرار میگیرند.
گرانی غذا و مسکن؛ متهمان توسعه فقر
در ۱۰سال گذشته، پایینترین نرخ فقر در ایران به سال۹۴ اختصاص داشته که در آن ۲۰درصد ایرانیان زیر خط فقر بودهاند؛ اما از سال۹۶ با تغییر ریل تورم انتظاری در سایه فشارهای تحریم و کرونا، شیب رشد خط فقر تند شده و تا ۳۲درصد در سال۹۸ افزایش پیدا کرده است.
در اطلاعاتی که اواسط مردادماه از سوی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی منتشر شد، برآورد خط فقر متوسط کشوری برای سال۱۳۹۹ یکمیلیون و ۲۵۴هزار تومان برای هر نفر در ماه اعلام شده بود که ۳۸درصد بالاتر از خط فقر ۹۰۶هزار تومان در سال۱۳۹۸ است؛ اما نکته قابل توجه در این اطلاعات این است که در سال۹۸ تورم بالای خوراکی و مسکن که بخش عمده هزینههای خانوار فقیر را شامل میشوند بهعنوان متهمان اصلی توسعه فقر معرفی شدهاند؛ حال آنکه شتاب رشد تورم خوراکی و مسکن در سال ۹۹ و ۱۴۰۰ بیشتر شده و به همین مناسبت انتظار میرود تعداد افرادی که از سال۹۹ به زیر خط فقر سقوط میکنند بسیار بیش از سال۱۳۹۸ باشد.
نکته قابل توجه دیگر اینکه با افزایش دستمزد کارگران در ابتدای سال۱۴۰۰، تلاش شد قدرت خرید آنها و شکاف میان مزد و هزینه معیشت به همان جایگاه ابتدای سال۱۳۹۹ برگردد؛ از این رو، حتی با فرض اینکه قدرت خرید کارگران در ابتدای سال جاری ترمیم شده باشد، باز هم جامعه کارگری که حدود دوسوم جامعه کشور را تشکیل میدهد ناچار است بدون تغییر درآمد، تورم بیش از ۵۰درصدی خوراکیها در نیمه اول سالجاری را تأمین کند که معنای آن، چیزی جز افزایش سهم خوراکیها در هزینه خانوار و کاهش سطح رفاه نیست.
دورنمای افزایش فقر و محرومیت
شرایطی که کرونا و تحریم با کاهش درآمد سرانه در ایران ایجاد کرده، بیش از پیش از طریق کاهش اشتغال و کاهش قدرت خرید درآمدهای ریالی به افزایش فقر و محرومیت منجر میشود. دادههای مربوط به شبکه الکترونیک پرداخت کارتی بانک مرکزی حاکی از این است که در سال۹۹ و امسال، سهم هزینههای خوراک از کل هزینههای خانوار افزایش یافته است؛ یعنی خانوارها با درآمد ثابتی که دارند مجبورند بخش بزرگتری از درآمد خود را صرف تأمین نیازهای ضروری و خوراک کنند و رفاه آنها نسبت به قبل کمتر شده است.
بررسی نتایج حاصل از پایگاه اطلاعاتی رفاه ایرانیان نشان میدهد در سال۱۳۹۹ سهم خوراک از کل هزینههای خانوار به ۲۳٫۴درصد رسیده که ۱٫۳درصد بیش از سال۱۳۹۸ است؛ بنابراین، در مجموع تغییرات وضع اقتصاد کلان باعث بدتر شدن وضعیت معیشت خانوارهای ایرانی در دهه۱۳۹۰ و همچنین در سال۱۳۹۹ شده و انتظار میرود روند افزایشی نرخ فقر که در سال۹۸ نسبت به سال۹۷ حدود ۳۸درصد رشد کرده بود تا پایان سال۹۹ و حتی سال۱۴۰۰ نیز ادامه پیدا کند.
منبع: hamshahri
برگرفته از :https://banker.ir/p