نتایج یک پژوهش نشان می دهد که حداقل دستمزد سالانه کارگران در سال ۱۳۹۹ نسبت به متوسط هزینه سالانه یک خانوار شهری ۳۵ درصد و یک خانوار روستایی ۶۴ درصد بوده است.
به گزارش ایسنا، یکی از مهمترین چالش‌های حوزه روابط کار و دغدغه شورای عالی کار در پایان هر سال، موضوع تعیین حداقل دستمزد است. برابر ماده ۴۱ قانون کار، حداقل دستمزد باید بر اساس نرخ تورم و سبد هزینه معیشت به گونه ای تعیین شود که حداقل‌های زندگی یک خانوار کارگری را تامین کند.
حداقل مزد، حقوقی است که همه ساله توسط شورای عالی کار بر اساس مفاد قانون کار تعیین و ابلاغ می شود و کارفرما مجاز به پرداخت میزان کمتر از آن برای کار با حداکثر ساعات کار قانونی نیست.
مطابق بررسی‌های وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، نسبت حداقل دستمزد سالانه کارگران در سال ۱۳۹۹ به متوسط درآمد سالانه خانوارهای شهری ۳۰ درصد و خانوارهای روستایی ۵۳.۳ درصد بوده است؛ این در حالی است که حداقل دستمزد سالانه کارگران نسبت به متوسط هزینه سالانه یک خانوار شهری۳۵.۳ درصد و خانوار روستایی ۶۴.۲ درصد بوده است.
متوسط درآمد سالانه یک خانوار شهری در سال ۱۳۹۷ مبلغ ۴۳ میلیون تومان و در سال ۱۳۹۸ حدود ۵۴ میلیون تومان بوده که به بیش از ۷۴ میلیون تومان در سال ۱۳۹۹ رسیده و نشان می دهد که درآمد سالیانه خانوارهای شهری در سال گذشته نسبت به دو سال قبل از آن رشد داشته است.
متوسط هزینه سالانه خانوارهای شهری نیز از ۴۰ میلیون تومان در سال ۱۳۹۷ و ۴۸ میلیون تومان در سال ۱۳۹۸ به بیش از ۶۳ میلیون تومان در سال گذشته رسیده و از افزایش چشمگیر هزینه های خانوار حکایت دارد.
به گزارش ایسنا، نتایج این پژوهش نشان می دهد که سال گذشته هر خانوار شهری بیش از ۷۴ میلیون تومان در سال درآمد داشته و بیش از ۶۳ میلیون تومان هزینه کرده است.
هزینه سالانه یک خانوار روستایی نیز طی سال گذشته حدود ۳۵ میلیون تومان بوده در حالی که ۴۲ میلیون تومان درآمد در سال به دست آورده است.
منبع : https://www.isna.ir/news/1400070805273
