فارسی (پارسی)
فارسی یا پارسی یکی از زبانهای هندواروپایی در شاخهٔ زبانهای ایرانی جنوب غربی است. در کشورهای ایران، افغانستان، تاجیکستان و ازبکستان به آن نیز سخن میگویند. زبان فارسی با فارسینو
زبان فارسی گویش رسمی کشورهای ایران و تاجیکستان است . یکی از دو زبان رسمی افغانستان (در کنار پشتو) فارسی است. زبان رسمی کشور هندوستان نیز تا پیش از ورود استعمار انگلیس، فارسی بود.
آشنایی با زبان فارسی | فارسینو اولین سایت با دامنه فارسی
زبان فارسی
زبان فارسی را پارسی نیز میگویند. زبان فارسی در افغانستان بهطور رسمی دری و در تاجیکستان تاجیکی خوانده شدهاست.
در سال ۱۸۷۲ در نشست ادیبان و زبانشناسان اروپایی در برلین، زبانهای یونانی، فارسی، لاتین و سانسکریت به عنوان زبانهای کلاسیک جهان برگزیده شدند . بر پایهٔ تعریف، زبانی کلاسیک بهشمار میآید که یکم، باستانی باشد، دوم، ادبیات پرباری داشته باشد و سوم در آخرین هزاره عمر خود تغییرات اندکی کرده باشد .
فارسی در میان ۳ زبان نخست جهان
فارسی از دیدگاه شمار و گوناگونی ضربالمثلها در میان سه زبان نخست جهان است. با ورود واژگان از زبان عربی (و زبانهای دیگری مانند یونانی، آرامی، ترکی و غیره) به زبان فارسی، این زبان از نظر تعداد واژهها یکی از غنیترین زبانها شدهاست. در کمتر زبانی فرهنگ واژگانی چون دهخدا (در ۱۸ جلد) یا فرهنگ سخن (در ۸ جلد) دیده میشود .
ناحیه تاریخی پارس و پارسی
زبان فارسی از زبان قدیمی تر فارسی میانه (یا پهلوی) و آن نیز خود از فارسی باستان نشأت گرفتهاست. این دو زبان قدیمی تر برخاسته از ناحیه تاریخی پارس در نزدیک استان امروزی فارس در جنوب ایران هستند.
فارسی میانه به عنوان گویش رسمی در زمان ساسانیان در دیگر سرزمینهای ایرانی گسترش زیادی یافت. به گونهای که در خراسان بزرگ جایگزین زبانهای پارتی و بلخی شد و بخشهای بزرگی از خوارزمیزبانان و سغدیزبانان نیز فارسیزبان شدند. گویشی از فارسی میانه که بعدها فارسی دری نام گرفت پس از اسلام به عنوان گویش استاندارد نوشتاری شکل گرفت و این بار با گسترش به سوی غرب به ناحیه پارس و دیگر نقاط ایران بازگشت.
اهمیت توسعه زبان فارسی
زبان شیرین فارسی که همان زبان مادری میباشد، مجموعهای گرانبها شامل پارسی باستان، کتیبهها و سنگنوشتههای قدیمی با خطوط میخی و پارسی میانه با سنگنوشتههای خطوط پهلوی است.
از سویی دیگر نیز الهامگرفته از فرهنگ بعد از اسلام، همهجا بهترین سرمایه ملی و هویّت ما ایرانیان است.
این امانت ارزشمند، میراثی است که نسلبهنسل به دست ما رسیده است، اهمیت آن زمانی بیشتر میشود که حماسهسرای ایران باستان، فردوسی میگوید عجم را با آن بها داده و قدر و قیمت بخشیده است.
بسی رنج بردم در این سال سی عجم زنده کردم بدین پارسی
…… زبان پارسی آیینه هویت ما ایرانیان در ایران و جهان است و باید همه ما در حفظ و مراقبت و سالمنگاهداشتن آن بههیچوجه کوتاهی نکنیم. زبان پرظرفیت، شیرین و رسای پارسی توانسته است. بخش عظیمی از سرزمینهای جهان را تحت نفوذ معنوی خود قرار دهد و برای ملتها، فرهنگ و دین و معرفت به ارمغان آورد.
……زبان پارسی، بر بنیاد گستردگی حوزه مفهومیاش در میان پارسیزبانان، از ارزش ویژهای برخوردار است. برخورداری از این ارزش، زمانی دستیاب میشود که روند اثرگذاری و اثرپذیری این زبان را در فرایند دوسویه آن (مرحله دادوستد زبانی) مورد ژرفنگری قرار بدهیم .
……با توجه به این ویژگی، یکی از مواردی که میتواند در رشد و گستردگی حوزه مفهومی زبان پارسی، مدد رساند، کاربرد روشهای درستنویسی و درستگویی واژهها در زبان است.
افزون بر این، بهکارگیری روشهای درستنویسی و درستگویی واژهها کمک میکند تا زبان را از آسیبهای روزمره و لغزشهای معنایی دور نگهداریم،
……درستنویسی واژهها و رعایت قوانین دستور زبان در نوشتههای علمی از عوامل مهم در ارزش و اعتبار این نوشتههاست.
فرقی نمیکند که زبان فارسی یا انگلیسی یا زبانی دیگر باشد ، خواننده بهمحض این که با غلط املایی و یا نادرستی گرامری مواجه شود در مورد ارزش و اعتبار نوشته دچار شک و تردید میشود.
چنین مواردی حتی در زمانی که موضوع جنبه علمی ندارد و فقط یک نامه معمولی است نیز موجب سلب اعتماد خواننده میشود. اما در مورد نوشتههای علمی و بهویژه هنگامی که این نوشتهها توسط یک نهاد علمی منتشر میشود، توقع بسیار افزایش مییابد و شیوه نوشتن و رعایت املای صحیح واژهها اهمیتی دوچندان پیدا میکند.
مهدی مجیدزاده
منبع : https://فارسینو.com