کارگران در آرزوی امنیت شغلی.
رئیس جمهور ۷ اردیبهشت در جمع کارگران از وزیر کار خواست که امنیت شغلی کارگران را پیگیری کند تا اطمینان و آرامش نسبی برای آنها فراهم شود.
نمایندگان تشکلهای صنفی کارگران در جلسه با رئیس جمهور امنیت شغلی را دغدغه جامعه کارگران مطرح کردند و رئیس جمهور هم از وزیر کار خواست که این مسئله را با در نظر گرفتن همه اقتضائات و جوانب موضوع و با مشارکت خود کارگران، فعالان کارگری و اقتصادی و همه بخشهای مرتبط و مسئول، پیگیری و برطرف کند تا یک اطمینان و آرامش نسبی برای کارگران ایجاد شود.
در ماده ۷ قانون کار امنیت شغلی کارگران تضمین شده است
در تبصره ۱ ماده ۷ قانون کار آماده است که حداکثر مدت موقت برای کارهایی که طبیعت آنها جنبه غیر مستمر دارد توسط وزارت تعاون، کار و امور اجتماعی تهیه و به تصویب هیات وزیران خواهد رسید.
تبصره ۲ – در کارهایی که طبع آنها جنبه مستمر دارد. در صورتی که مدتی در قرارداد ذکر نشود، قرارداد دائمی تلقی میشود.
تبصره ۳ – قراردادهای مربوط به قانون کار در صورت کتبی بودن باید در فرم مخصوصی باشد که توسط وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در چهارچوب قوانین و مقررات تهیه میشود و در اختیار طرفین قرار میگیرد.
قراردادهای سفید و کوتاه مدت رسیدگی شود
تبصره ۲ ماده ۷ قانون کار مدتهاست که اجرا نمیشود و در کارهایی که ماهیت مستمر دارند هم با کارگران قراردادهای موقت بسته میشود و این موضوع امنیت شغلی کارگران را در لبهی پرتگاه قرار داده است.
برخی از کارگران با وجود داشتن سابقه کار همچنان قراردادهای ۸۹ روزه دارند و در تماس با باشگاه خبرنگاران این موضوع را مطرح کردند.
وزیر تعاون،کار و رفاه اجتماعی گفت: آیت الله رئیسی دستور دادند که به مساله قراردادهای سفید و کوتاه مدت کارگران رسیدگی شود.
به گفته عبدالملکی، بازرسان باید امسال برنامه جدی و جدیدی برای بازرسی از فضای کار داشته باشند و به طور ویژهتر مباحث حوزه کارگری مورد بررسی قرار گیرد.
قراردادهای موقت امنیت شغلی کارگران ضعیف کرده است
رئیس اتحادیه کارگران قرادادی و پیمانی گفت: با افزایش قراردادهای موقت امنیت شغلی کارگران ضعیفتر شده است و مهمترین خواستهی ما حذف دادنامهی ۱۷۹دیوان عدالت اداری و حذف قراردادهای موقت است. از سال ۷۳ که این دادنامه را دیوان عدالت اداری صادر کرد به نوعی بردهداری نوین شکل گرفت و کارگران دیگر نتوانستند از حقوق خود دفاع کنند.
به گفته بیات، در انتهای سال ۹۸ تبصره یک ماده ۷ قانون کار اصلاح و حداکثر سقف قراردادهای موقت ۴سال ابلاغ شد. از سال آینده هیات دولت باید این سقف زمانی را به تمام ادارات کل کار ابلاغ کند تا هیاتهای تشخیص و حل اختلاف بتوانند طبق آن رای دهند.
او گفت: یعنی سقف قراردادهای موقت و پیمانی و پروژهای ۴ سال است و ما دیگر نباید نیروی کاری داشته باشیم که با ۲۵ سال سابقه کار قرارداد زیر یک ساله داشته باشد.