مزایا و معایب ارز‌های دیجیتال برای بانک‌های مرکزی:

به گزارش خبرنگار بین‌الملل ایبِنا و به نقل از الجزیره، اسوار پراساد، نویسنده بریتانیایی فایننشال تایمز، در مقاله خود می‌گوید که با نزدیک شدن به پایان دوران نقدینگی، بسیاری از بانک‌های مرکزی در سراسر جهان در تلاش هستند تا ارز‌های دیجیتال خود را عرضه کنند.

به نظر می‌رسد با توجه به مزیت‌های آن‌ها نسبت به پول نقد، زمان CBDC‌ها یا همان ارزهای دیجیتال فرا رسیده است؛ اما همچنین تهدیدی برای مؤسساتی هستند که آن‌ها را صادر می‌کنند.

این نویسنده اضافه می‌کند که نگهداری پول در کیف پول‌های دیجیتالی برای ارز‌های دیجیتال بانک‌های مرکزی امن‌تر از سپرده گذاری آن‌ها در بانک‌های تجاری است؛ چرا که بانک‌های مرکزی هرگز ورشکست نمی‌شوند.

چالش بانک‌های مرکزی این است که ارز‌های دیجیتال خود را به گزینه‌ای مناسب در زمینه خدمات مالی ارائه شده به افراد و پرداخت‌های شخص به شخص بدون براندازی سیستم‌های پرداخت خصوصی فعلی تبدیل کنند.

از سوی دیگر، در یک مقاله نوشته‌شده توسط مقامات پولی سنگاپور توضیح داده شده که چگونه ارز‌های رمزنگاری شده را می‌توان برای مقاصد و اهداف خاص، مانند اعتبار برای یک دوره زمانی مشخص و تخصیص به خرده فروشان ویژه و همچنین گروه‌های از پیش تعیین شده، طراحی کرد.

اسوار پراساد، نویسنده بریتانیایی فایننشال تایمز توضیح می‌دهد که توزیع این ارز‌های دیجیتال مصرف را تحریک می‌کند، چراکه مردم اغلب حواله‌های نقدی دولتی ارائه شده در دوره‌های نامشخص، مانند بسته‌های محرک در طول همه‌گیری کووید-۱۹ را پس‌انداز می‌کنند که اثربخشی آن‌ها را کاهش می‌دهد.

ارز‌های دیجیتال همچنین می‌توانند برای اهداف خاصی طراحی و تخصیص داده شوند، مانند استفاده برای خرید خودرو یا کالا‌های بادوام که کارایی اقتصادی این نقل و انتقالات نقدی را در یک بخش خاص افزایش می‌دهد.

یکی دیگر از ویژگی‌های ارز‌های دیجیتال، اعمال نرخ سود اسمی منفی برای جلوگیری از پس انداز است.

پول را می‌توان برای تسهیل ترتیبات قراردادی در یک منطقه خاص برنامه ریزی کرد، زیرا پول به طور خودکار تنها زمانی آزاد می‌شود که شرایط توسط همه طرف‌های قرارداد برآورده شود.

نویسنده می‌گوید که چنین نوآوری‌هایی افق‌های جدیدی را برای اینکه چگونه پول می‌تواند عملکرد اقتصاد‌ها و جوامع را بهبود بخشد، باز می‌کند، اما باید به جنبه‌های منفی هر فناوری جدید نیز فکر کرد.

اسوار پراساد تأیید می‌کند افرادی که پس‌انداز را به خرج کردن ترجیح می‌دهند، ممکن است در برخی موارد، پول «قابل برنامه‌ریزی» خود را با قیمت پایین به میل خود معامله کنند.

او اشاره می‌کند که پیامد‌های این اتفاق ممکن است محدود باشد. ابزار‌های رمزگذاری جدید می‌توانند استفاده از ارز‌های دیجیتال بانک مرکزی را توسط افرادی که هویت آن‌ها تأیید نشده است را محدود کند. ضمن اینکه تراکنش‌ها را نیز می‌توان خصوصی نگه داشت.

محدود کردن موجودی در کیف پول‌های ارز‌های دیجیتال CBDC، خطر فرار سپرده‌های بانکی از بانک‌ها را کاهش می‌دهد.

با این حال، نویسنده هشدار می‌دهد که نوآوری‌های مالی بدون خطر نیستند.