بر اساس مقاله‌ای که در وبسایت Science Direct منتشر شد، عده‌ای از محققان هوش را اینگونه تعریف می‌کنند: توانایی اکتشاف دانش و الگوها در دنیایی پر از عدم قطعیت‌ها و احتمالات بی‌نهایت است. هدف آن حل مشکلات مختلف در محیط‌های طبیعی و اجتماعی به منظور بقا و شکوفایی است.
فرد با هوش بالا توانایی چشم‌اندازی و درک عدم قطعیت‌ها، امکانات و مشکلات گسترده را دارد. این استعداد می‌تواند به عنوان یک عامل تسهیم‌کننده برای توانمندسازی و رشد شخصی عمل کند، همچنین ممکن است به عنوان یک نشانگر اختلال و ناتوانی عمل کند.
نتایج یک پژوهش اخیر نشان می‌دهد که خطر ابتلا به بیماری‌های روانی در افراد با هوش بالا تقریباً ۴ برابر بیشتر است.
محققان علت آن را بر این اساس توضیح می‌دهند که مغز افراد با هوش بالا بیش از حد تحریک‌پذیر است و ضریب هوشی بالا باعث افزایش آگاهی از محیط اطراف می‌شود، و همین امر باعث می‌شود سیستم عصبی مرکزی مغز واکنش‌پذیرتر شود.
به عبارت دیگر، وقتی مغز فرد فعال است، بدن نیز فعالیت زیادی خواهد داشت، به عبارتی دیگر، سیستم سمپاتیک بدن فعال می‌شود.
وقتی سیستم سمپاتیک مغز فعال باشد بدن در حالت جنگ و گریز قرار می‌گیرد که باعث تغییر در خلق و خو، رفتار و عملکرد مغز می‌شود و همین امر باعث می‌شود این افراد اضطراب بیشتری را تجربه کنند.
