حمله قلبی و ایست قلبی چه تفاوتی دارند؟ چگونه آنها را از یکدیگر تشخیص دهیم؟

برای اینکه عضله قلب به طور مؤثر به عنوان یک پمپ کار کند، باید خودش به وسیله خونی که توسط شریان‌های کرونری فرستاده تغذیه کند.

اگر این رگ‌ها مسدود شوند، عضله قلب خون مورد نیاز خود را دریافت نمی‌کند. چنین امری می‌تواند باعث آسیب یا مرگ عضله قلب شود و در نتیجه قلب به درستی پمپاژ نخواهد کرد.

حمله قلبی یا ایست قلبی؟

به بیان ساده حمله قلبی (که از نظر فنی به عنوان «انفارکتوس میوکارد» شناخته می‌شود) به آسیب یا مرگ عضله قلب اشاره دارد.

ایست قلبی اما زمانی است که قلب از تپش باز می‌ایستد، یا به عبارت دیگر به عنوان یک پمپ مؤثر کار نمی‌کند.

در واقع هر دوی عبارات حمله و ایست قلبی مربوط به این است که قلب آنطور که باید کار نمی‌کند، اما به دلایل مختلف.

همانطور که در ادامه خواهیم دید، یکی می‌تواند به دیگری منجر شود.

چرا حملات قلبی اتفاق می‌افتد؟ چه کسی در معرض خطر است؟

حملات قلبی معمولاً از انسداد سرخرگ‌های کرونری ناشی می‌شود. گاهی اوقات این بیماری را بیماری عروق کرونری نیز می‌نامند.

تجمع بافت چربی و فیبری در دیواره عروق کرونر می‌تواند رگ خونی را مسدود کند یا در برخی موارد منجر به تشکیل لخته خون شود.

تجمع چربی در دیواره سرخرگ می‌توانند به انسداد مجاری و حمله قلبی منجر شود

این فرایند، که اصطلاحا «آترواسکلروز» خوانده می‌شود، فرایندی طولانی‌مدت و پنهان است که می‌تواند در هر فردی رخ دهد. فشار خون بالا، کلسترول بالا، رژیم غذایی، دیابت، استرس و ژن‌های شما همگی در این فرآیند نقش دارند.

علل دیگر حملات قلبی عبارتند از اسپاسم عروق کرونر (که باعث انقباض آنها می‌شود)، ضربه به قفسه سینه یا هر چیز دیگری که جریان خون را به عضله قلب کاهش دهد.

صرف نظر از علت، انسداد یا کاهش جریان خون از طریق این شاهرگ‌ها می‌تواند منجر به عدم دریافت اکسیژن و مواد مغذی کافی توسط عضله قلب شود. بنابراین سلول‌های عضله قلب می‌توانند آسیب ببینند یا بمیرند.

ایست قلبی چیست؟

ایست قلبی اما نتیجه بی‌نظمی ضربان قلب است که پمپاژ مؤثر خون در بدن را برای قلب سخت‌تر می‌کند. این بی‌نظمی‌های ضربان قلب عموماً به دلیل اختلالات الکتریکی در قلب است که چهار نوع متمایز برای آن وجود دارد:

تاکی کاردی بطنی: یک ریتم سریع و غیر طبیعی قلب که در آن ضربان قلب بیش از ۱۰۰ ضربه در دقیقه است (ضربان قلب بزرگسالان طبیعی در حالت استراحت معمولاً ۶۰ تا ۹۰ ضربه در دقیقه است).

فیبریلاسیون بطنی: به جای ضربان‌های منظم، قلب می‌لرزد. در نتیجه ضربان قلب نامنظم به بیش از ۳۰۰ ضربه در دقیقه می‌رسد.

فعالیت الکتریکی بدون پالس: زمانی ایجاد می‌شود که عضله قلب نتواند نیروی پمپاژ کافی را پس از تحریک الکتریکی تولید کند و در نتیجه نبض ایجاد نشود.

آسیستول: ریتم قلب با خط صاف که در فیلم‌ها می‌بینید و نشان‌دهنده عدم فعالیت الکتریکی در قلب است.

ایست قلبی می‌تواند از بسیاری از بیماری‌های زمینه‌ای و مادرزادی، چه مرتبط با قلب و چه غیر مرتبط مانند غرق شدن، ضربه، خفگی، شوک الکتریکی و مصرف بیش از حد دارو ناشی شود. با این حال ۷۰ درصد موارد از علل ایست قلبی را بیماری‌های ایسکمیک قلبی (مانند حمله قلبی) تشکیل می‌دهند.

چگونه حمله قلبی می‌تواند باعث ایست قلبی شود؟

در جریان حمله قلبی، عضله قلب ممکن است آسیب ببیند یا قسمت‌هایی از آن بمیرد. این بافت آسیب‌دیده یا مرده می‌تواند توانایی قلب برای هدایت سیگنال‌های الکتریکی را مختل کند و با بالا بردن خطر ایجاد آریتمی باعث ایست قلبی شود.

بنابراین هرچند حمله قلبی یک علت شایع ایست قلبی است، اما ایست قلبی معمولاً باعث حمله قلبی نمی‌شود.

ماکتی از قلب انسان و اجزای تشکیل‌دهنده آن

تفاوت علائم ایست قلبی و حمله قلبی چیست؟

از آنجایی که ایست قلبی منجر به از دست دادن ناگهانی پمپاژ مؤثر قلب می‌شود، شایع‌ترین علائم آن از دست دادن ناگهانی هوشیاری، عدم وجود نبض یا ضربان قلب، توقف تنفس، رنگ‌پریدگی یا آبی رنگ شدن پوست است.

نشانه‌های رایج حمله قلبی اما شامل درد یا ناراحتی قفسه سینه است که می‌تواند در سایر نواحی بدن مانند بازوها، پشت، گردن، فک یا معده ظاهر شود.

همچنین تنگی نفس، حالت تهوع، سبکی سر، رنگ‌پریدگی و عرق کردن نیز می‌تواند مشاهده شود.

در پایان باید گفت هرچند هم حمله قلبی و هم ایست قلبی اختلالات مربوط به قلب هستند، اما در سازوکارها و نتایج از یکدیگر متفاوتند.

حمله قلبی مانند انسداد لوله‌ای است که آب خانه را تامین می‌کند. ایست قلبی اما مانند یک نقص الکتریکی در سیم‌کشی خانه است.

با وجود ماهیت متفاوت، هر دو وضعیت می‌توانند عواقب خطرناکی داشته باشند و نیاز به مراقبت فوری پزشکی برای آن‌ها ضروری است.