«کنش» معمولا به آن قسم از فعل آدمی اطلاق می شود که با قصد و نیت انجام پذیرد و انسان انتظار دارد که پس از انجام آن به هدفی خاص دست یابد. کنش عبارت از تمام رفتارهای انسانی که در آن فرد کنشگر معنای ذهنی به رفتارش نسبت می دهد. کنش در این معنا ممکن است مشهود یا صرفا درونی یا ذهنی باشد، ممکن است شامل مداخله مثبت در یک موقعیت، یا خودداری عمدی از چنین مداخله ای یا پذیرش منفعلانه وضعیت باشد. آگاهانه بودن، ارادی بودن، هدف دار بودن، معنادار بودن و تناسب داشتن با موقعیت های زمانی، مکانی و اجتماعی از ویژگی های کنش است.
تفاوت کنش و رفتار
نکته‌ای که لازم است گفته شود، این است که کنش با رفتار یکی نیست. رفتار و کنش هر دو متضمن آن چیزی اند که افراد بر مبنایی روزانه انجام می دهند. با وجود این، رفتار بدون فکر یا فکر کم روی می دهد، حال آن که کنش نتیجه فرایندهای آگاهانه است. برای مثال، شما هنگامی که دست خود را از اجاقی داغ عقب می کشید و یا هنگامی که چترتان را به طور خودکار موقع باریدن باز می کنید درگیر رفتار شده اید.
