از دیدگاه یک سرمایه‌گذار، زمانی ورود به بخش تولید توجیه دارد که ریسک آن نسبت به ریسک سرمایه‌گذاری در دارایی‌هایی مانند مسکن، طلا یا ارز، کم‌تر یا حداقل قابل کنترل باشد.
متأسفانه در ایران، عوامل مختلفی این ریسک را بالا می‌برند:
از نوسانات نرخ ارز و ممنوعیت‌های خلق‌الساعه صادرات گرفته تا تغییر سیاست‌های تعرفه‌ای و قیمت‌گذاری دستوری در برخی کالاهای اساسی.
برای مثال، تولیدکننده محصولات کشاورزی گاهی با ممنوعیت ناگهانی صادرات مواجه می‌شود در حالی که پیش از آن روی بازارهای بین‌المللی حساب کرده و هزینه‌های بسته‌بندی و حمل‌ونقل را متحمل شده است.
چنین وضعیتی، منجر به زیان شده و اعتماد او را برای سرمایه‌گذاری مجدد از بین می‌برد.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.
برگرفته از : https://www.mashreghnews.ir/news/1703168
