به گزارش سایت اقتصادی ایران به نقل از ایلنا، بسته شدن قرارداد جدید بیمه تکمیلی بازنشستگان تامین اجتماعی از طریق کانون عالی بازنشستگان، از مسائل جنجالی این روزهای محافل بازنشستگان است؛ انعقاد این قرارداد برای سیزدهمین سال متوالی با شرکت آتیه سازان حافظ و همچنین تحمیل شدن برخی شرایط به بازنشستگان (از جمله کاهش سهم حق بیمه‌پردازی سازمان تامین اجتماعی) از موضوعاتی‌ست که بازنشستگان به آن انتقاد دارند.

یدالله فرجی (فعال صنفی بازنشستگان و رئیس اسبق شورای اسلامی کار شرکت جنرال استیل) در گفت‌وگویی با خبرنگار ایلنا بیان کرد: قرارداد بیمه تکمیلی بازنشستگان تامین اجتماعی مجدداً با شرکت آتیه سازان حافظ منعقد شد و پس از آن برخی نمایندگان بازنشستگان در کانون‌ها نسبت به دو بسته‌ای بودن قرارداد بیمه تکمیلی برای بازنشستگان ابراز خشنودی کرده بودند.

وی افزود: سوال ما بازنشستگان این است که چه اتفاقی افتاده که تا سال قبل همواره تقسیم حق بیمه تکمیلی میان بیمه شده و سازمان تامین اجتماعی (به عنوان نهادی که ملزم به ارائه درمان رایگان به بیمه شدگان است) به صورت ۵۰-۵۰ و نصف به نصف بوده و امسال برای اولین بار این نسبت به ۲۰ درصد و ۸۰ درصد رسیده؛ چرا سهم سازمان تامین اجتماعی همان ۲۵۰ هزار تومان باقی مانده و سهم بازنشسته به ۴۷۰ هزار تومان از کل ۷۲۰ هزار تومان حق بیمه پرداختی به آتیه سازمان حافظ رسیده است؟

او ادامه داد: روی سخن ما، هم با مسئولان کانون‌های بازنشستگی کشور و هم با مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی است. گستره خدمات بیمه تکمیلی با آن کیفیت پایین ارائه خدمات گسترش یافته و به گلوی قانون الزام و درمان پایه بازنشستگان تامین اجتماعی چسبیده و مانند خوره آن را می‌خورد.

این فعال حقوق بازنشستگان تصریح کرد: در بحث درمان، سازمان تامین اجتماعی براساس ماده ۵۴ و قانون الزام مکلف است که درمان رایگان بیمه‌شدگان را متقبل شود. اما وقتی بخش زیادی از داروهای بازنشستگان از لیست تعهد درمان پایه خارج شده و این روند ادامه دارد، و در شرایطی که سازمان تامین اجتماعی از انجام تعهدات دیگر خود ناتوان است،قرارداد بیمه تکمیلی با شرکت آتیه سازان حافظ با این شرایط دوباره منعقد شد.

فرجی اضافه کرد: حداقل انتظار ما از کانون‌های بازنشستگی این بود که  تلاش می‌کردند سهم سازمان تامین اجتماعی کماکان همان ۵۰-۵۰ و نصف به نصف باقی بماند و این سهم برای تامین اجتماعی  کاهش نیابد. به ویژه با این ملاحظه که هم اکنون نیز با وجود افزایش مبلغ حق بیمه، باز هم وضعیت درمان بازنشستگان کاملا نامطلوب است. مگر بازنشستگان طی سال گذشته ثروتمندتر شدند یا قدرت خریدشان افزایش یافته که سازمان تامین اجتماعی در قیاس با آن‌ها سهم کمتری بدهد؟ اگر وضع بد است، برای همه وضع مالی بد است!

رئیس اسبق شورای اسلامی کار شرکت جنرال استیل خاطرنشان کرد: کاش بتوان به نمایندگان کانون‌های بازنشستگان که در عقد این قرارداد نقش داشتند، توصیه کرد که دست کم قرارداد اخیر را به عنوان یک موفقیت به نفع بازنشستگان جا نزنند. جای خوشحالی و شادباش گفتن ندارد که قرارداد بدتری نسبت به سنوات قبل منعقد کرده‌ایم! یادمان باشد مبلغ ۴۷۰ هزار تومان برای هر نفر است و برای خانوار دو نفره این مبلغ ۹۸۰ هزار تومان (نزدیک یک میلیون تومان) می‌شود که این به معنای کسر بخش ملاحظه‌ای از مستمری بازنشستگانی است که حقوق ماهیانه اندکی دریافت می‌کنند. برای کف‌بگیران این مبلغ به منزله این است که یک خانوار بازنشسته با یک فرزند، حدود یک‌دهم حقوق بازنشستگی ناچیز خود را باید صرف برخورداری از بیمه تکمیلی کند.

وی در پایان تاکید کرد: کانون‌های بازنشستگان تامین اجتماعی با این وضعیت خدمات‌رسانی بیمه تکمیلی و با این قرارداد و شرایط معیشتی، قطعاً باید به فکر چاره دیگری از سال آینده باشند. این همه اموال سازمان تامین اجتماعی می‌توانست پشتوانه‌ای برای تامین درمان بازنشستگان باشد. ما معتقدیم طبق الزامی که تامین اجتماعی در حوزه درمان دارد، این ۴۷۰ هزار تومان سهم حق بیمه تکمیلی بازنشسته را باید خود سازمان تامین اجتماعی پرداخت کند.