مجلس کنونی، از روزی که شکل گرفته، اعضای آن پیوسته می گویند که ما عدالت محور و عدالت خواه می باشیم.به پندار حقیر، عدالت خواهی در حرف نیست و در عمل می باشد.
در سال گذشته نماینده سلسله و دلفان از استان لرستان، طرح دایمی شدن همسان سازی را به همین مجلس ارایه نمود که ۲۰۸ نماینده آن را امضا کردند. تا این جا، نمایندگان مجلس برای اجرای عدالت قدمی برداشتند، ولی هیات رییسه مجلس به بازنشستگان بی مهری نمود..
نهایتا، دولت قبلی، درست در ماه پایانی خدمتش، لایحه ای را تقدیم هیات رییسه مجلس کرد. چون لایحه دولت قید دو فوریتی داشت، اگر هیات رییسه با این قید مخالف بود، می بایست قید آن را به رای می گذاشت که نگذاشت و پس از مدتی، آن را به عنوان یک لایحه عادی اعلام وصول کرد.
چه اتفاقی رخ داد که همان مجلسی که طرح نماینده سلسله و دلفان را امضا نمود، اینک عادی کردن لایحه دولت و تاخیر در اعلام وصول آن را دید وسکوت کرد.
اینک لایحه دولت به عنوان یک لایحه عادی در مجلس است. اگر مجلس خدای ناکرده سکوت کند و بگذارد نوبت این لایحه برسد و آن گاه آن را بررسی و تصویب نماید، عملا باید گفت به روال عادی، چنین فرصتی به موقع فرا نخواهد رسید و زمانی نوبت لایحه می رسد که دیگر برنامه ششم تمام شده و بررسی این لایحه هیچ ثمری ندارد.
اگر مجلس با امضای ۵۰ نماینده خواهان بررسی و تصویب خارج از نوبت آن گردد، هم قدم بسیار بزرگی برای بازنشستگان برداشته شده و هم عدالت محوری و عدالت خواهی نمایندگان در عمل اثبات می گردد.
در عمل عدالت خواهی خود را نشان بدهند و این لایحه را زمانی بررسی و تصویب نمایند که هم قانون برنامه ششم هنوز معتبر باشد و هم ماده ۳۰ همین قانون. بازنشستگان اینک چشم به مجلس انقلابی دوخته ایم که آیا نمایندگان هر چه سریع تر عدالت خواهی خود را در عمل نشان می دهند یا خدای ناکرده به کل ماجرا بی تفاوتی نشان خواهند داد.
اینک حدود ۵ تا ۶ میلیون نفر بازنشستگان مختلف داریم که با افراد تحت تکفلشان، قشری بزرگ را تشکیل می دهند و در تعیین مجلس بعدی حتما اثر جدی دارند.
