به موجب ماده (۹۶) قانون تأمین‌اجتماعی «سازمان مکلف است میزان کلیه مستمری‌های بازنشستگی، ازکارافتادگی کلی و مجموع مستمری بازماندگان را در فواصل زمانی که حداکثر از سالی یک‌بار کمتر نباشد با توجه به افزایش هزینه زندگی با تصویب هیأت وزیران به همان نسبت افزایش دهد»؛ بنابراین به لحاظ قانونی ماده مذکور سازمان را موظف به اصلاح حقوق بازنشستگان حداقل سالی یک‌بار با توجه به وضعیت معاش و هزینه زندگی کرده و این اقدام البته هر سال با توجه به افزایش‌های سالانه که توسط مجلس شورای اسلامی و هیئت دولت مصوب می‌شود به مرحله اجرا گذاشته می‌شود. اما با توجه به ناکافی بودن این افزایش‌ها، بازنشستگان همواره خواهان متناسب‌سازی حقوق خود بوده‌اند تا بخشی از این شکاف درآمد- هزینه را بپوشاند. همسان‌سازی در واقع به معنای یکسان کردن حقوق همگان نیست، زیرا در نظام تأمین‌اجتماعی، مبنای حقوق و مستمری بر پایه مشارکت بیمه‌ای، میزان مشارکت و اندوخته‌گذاری هر فرد در صندوق بیمه‌ای است. عدالت حکم می‌کند که هر کس به میزان حق بیمه‌ای که در سال‌های خدمت پرداخت کرده از مستمری نیز بهره‌مند شود. به همین دلیل استفاده از واژه متناسب‌سازی حقوق عبارت صحیح‌تری از کلمه همسان‌سازی به شمار می‌رود.
برگرفته از : https://atiye.tarnamahost.ir/Newspaper/item/21111
