سندروم مثانه خجالتی، که از آن با نام «پاورزیس» هم نام میبرند، وضعیتی است که در آن فرد از استفاده از دستشویی وقتی دیگران در آن نزدیکی هستند، میترسد، یا نمیتواند دستشویی کند.
برای عضویت درایرانیکارت ازلینک زیر استفاده نمائید :
https://panel.iranicard.ir/register?referralCode=51890270
این افراد هنگامی که مجبورند از دستشویی در مکانهای عمومی استفاده کنند، اضطراب قابل توجهی را تجربه میکنند.
افرادی که مثانه خجالتی دارند ممکن است از مسافرت، معاشرت با دیگران و حتی کار در دفاتر خودداری کنند. آنها همچنین ممکن است در صورت درخواست آزمایشات تصادفی مواد مخدر برای مدرسه، محل کار یا ورزش در ادرار کردن مشکل داشته باشند.
خوب است بدانید فقط در آمریکا حدود 20میلیون نفر به مثانه خجالتی مبتلا هستند. سندروم مثانه خجالتی ممکن است در کودکان نوپا تا افراد مسن و در هر سنی رخ بدهد.
اما دلیلی برای نگرانی وجود ندارد، مثانه خجالتی به راحتی قابل درمان است.
برای عضویت درایرانیکارت ازلینک زیر استفاده نمائید :
علائم سندروم مثانه خجالتی چیست؟
افرادی که به سندروم مثانه خجالتی دچارند، از ادرار کردن در توالت عمومی یا اطراف دیگران، حتی در خانه، ترس دارند. این افراد ممکن است سعی کنند خود را مجبور کنند از دستشویی استفاده کنند ، اما متوجه میشوند که نمیتوانند دستشویی کنند. اغلب افراد مبتلا به مثانه خجالتی سعی میکنند شرایط خود را به شکلی تغییر دهند تا مجبور نباشند از دستشویی عمومی استفاده کنند.
آنها چنین کارهایی را انجام میدهند:
- اجتناب از موقعیتهای اجتماعی، مسافرت، یا فرصتهای کاری به دلیل ترس از ادرار کردن در ملاء عام
- نوشیدن مایعات کمتر برای جلوگیری از ادرار کردن زیاد
این افراد ممکن است سعی کنند خود را مجبور کنند از دستشویی استفاده کنند، اما متوجه میشوند که نمیتوانند دستشویی کنند.
- احساس اضطراب هنگام استفاده از سرویس بهداشتی عمومی، یا حتی فکر کردن به استفاده از دستشویی عمومی
(این احساس اضطراب شامل ضربان قلب سریع، تعریق، لرزش، و حتی غش کردن است) - همیشه به دنبال دستشوییهایی هستند که خالی است، یا فقط یک توالت دارد
رفتن به خانه در زمان استراحت برای ناهار یا زمانهای استراحت دیگر برای ادرار کردن و سپس بازگشت به محل کار، مدرسه یا… - سعی در استفاده مکرر از دستشویی خانه تا مجبور نباشند از دستشوییهای مکانهای عمومی استفاده کنند
اگر جزو افرادی هستید که این علائم را به طور منظم تجربه میکنید یا به دلیل خجالتی بودن مثانه، عادات اجتماعی شما به شدت تغییر یافته است، باید به پزشک مراجعه کنید.
برای عضویت درایرانیکارت ازلینک زیر استفاده نمائید :
https://panel.iranicard.ir/register?referralCode=51890270
دلایل خجالتی بودن مثانه چیست؟
پزشکان مثانه خجالتی را به عنوان یک فوبیای اجتماعی طبقهبندی میکنند. در حالی که اضطراب و گاهی ترس ممکن است حسهای مرتبط با مثانه خجالتی باشند، پزشکان آن را به تعدادی از عوامل مرتبط میدانند که عبارتند از:
- عوامل محیطی مثل سابقه مسخره شدن، مورد آزار و اذیت قرار گرفتن، یا خجالت کشیدن از دیگران در رابطه با استفاده از دستشویی
- استعداد ژنتیکی برای اضطراب
- عوامل فیزیولوژیکی مثل سابقه شرایط پزشکی که ممکن است بر توانایی ادرار کردن تاثیر بگذارد
اگر چه پزشکان مثانه خجالتی را یک فوبیای اجتماعی میدانند، اما این مشکل، یک بیماری روانی نیست. با این حال، نشاندهنده یک وضعیت سلامت روان است که نیاز به حمایت و درمان دارد.
درمان مثانه خجالتی چگونه است؟
درمانهای مثانه خجالتی معمولا شامل ترکیبی از حمایتهای حرفهای روانشناسان و گاهی اوقات استفاده داروها است. پزشک باید شما را ارزیابی کند تا مطمئن شود که یک اختلال پزشکی زمینهای که بر توانایی شما در دفع ادرار تاثیر میگذارد، ندارید. اگر پزشک تشخیص داد که به مثانه خجالتی دچار هستید، باید با برنامه فردی برای علائم و علل منحصر به فرد، مورد درمان قرار بگیرید.
برای عضویت درایرانیکارت ازلینک زیر استفاده نمائید :
پزشک باید شما را ارزیابی کند تا مطمئن شود که یک اختلال پزشکی زمینهای که بر توانایی شما در دفع ادرار تاثیر میگذارد، ندارید.
داروهای تجویزی
پزشک ممکن است داروهایی را برای مثانه خجالتی تجویز کند که مثانه یا هر گونه اضطراب زمینهای را درمان میکند. با این حال، داروها همیشه راه حل نهایی نیستند و بهویژه برای افرادی که مثانه خجالتی دارند، موثر بودن آنها ثابت نشده است.
نمونههایی از داروهایی که برای درمان مثانه خجالتی تجویز میشود، عبارتند از:
- داروهای تسکیندهنده اضطراب مثل بنزودیازپینها یا دیازپام
- داروهای ضد افسردگی مثل فلوکستین ، یا سرترالین
- مسدودکنندههای آلفا آدرنرژیک که عضلات مثانه شما را شل میکند تا استفاده از سرویس بهداشتی برایتان آسانتر شود
- داروهایی که برای کاهش احتباس ادرار استفاده میشوند
برای عضویت درایرانیکارت ازلینک زیر استفاده نمائید :
داروهایی که باید از مصرف آنها اجتناب کنید
علاوه بر درمانهایی برای کاهش مثانه خجالتی، پزشک ممکن است داروهای شما را هم بررسی کند تا مشخص شود که آیا داروهایی مصرف میکنید که ممکن است ادرار کردن را دشوارتر کنند، یا نه. نمونههایی از این داروها عبارتند از:
- آتروپین
- نورتریپتیلین
پزشکان بسیاری از این داروها را به عنوان داروهای ضد افسردگی تجویز میکنند.
حمایت از سلامت روان
حمایت از سلامت روان برای درمان مثانه خجالتی میتواند شامل درمان شناختیرفتاری باشد. این نوع درمان، شامل کار با یک درمانگر است. درمانگر، موضوعات و رفتارهایی که مثانه خجالتی، آنها را در شما تغییر داده، شناسایی میکند و به آرامی شما را در موقعیتهایی قرار میدهد تا بتوانید ترس خود را از بین ببرید.
این رویکرد میتواند بین 6 تا 10جلسه درمانی طول بکشد. تخمین زده میشود که ۸۵نفر از هر ۱۰۰نفر میتوانند سندروم مثانه خجالتی را با درمان شناختیرفتاری کنترل کنند. شرکت در گروههای پشتیبانی آنلاین، یا حضوری هم میتواند در روند درمان مؤثر باشد.
برای عضویت درایرانیکارت ازلینک زیر استفاده نمائید :
سندروم مثانه خجالتی چه عوارضی دارد؟
مثانه خجالتی میتواند عوارض اجتماعی و فیزیکی داشته باشد. اگر ادرار خود را برای مدت طولانی نگه دارید، در معرض خطر عفونت دستگاه ادراری و همچنین ضعیف شدن عضلات کف لگن قرار میگیرید. این عضلات برای ادرار کردن استفاده میشوند. همچنین ممکن است به دلیل محدودیت مصرف مایعات، به سنگ کلیه ، سنگ غدد بزاقی و سنگ کیسه صفرا مبتلا شوید.
اضطراب مرتبط با مثانه خجالتی میتواند باعث تغییر چشمگیری در رفتار شما شود، شما را از بیرون رفتن از خانه و مشارکت در فعالیتهای اجتماعی باز دارد. پرهیز از این شرایط در نهایت میتواند روابط شما را با دوستان و خانوادهتان تحت تاثیر قرار بدهد و مانع از توانایی شما در انجام کارها شود.
خلاصه
همانطور که اشاره کردیم مثانه خجالتی، یک بیماری قابل درمان است. اگر مثانه خجالتی دارید، میتوانید اضطراب خود را کاهش دهید و با موفقیت از دستشوییهای عمومی استفاده کنید. اما حتما این نکته را در نظر بگیرید که حمایت پزشکی و رسیدین به سلامت روان مورد نیاز برای رسیدن به این هدف ممکن است زمان ببرد. این زمان ممکن است از ماهها تا سالها طول بکشد.
برای عضویت درایرانیکارت ازلینک زیر استفاده نمائید :